soole bi geriye donup baktigimda farkettim ki..

tam 40 yil, evet tam kirk yili devirmisim.cocukluk genclik derken orta yas ta bitmis ben farketmeden.ve artik yavas yavas yaslilik merdivenine tirman maya baslamisim. gecenlerde 38 yasindaki bi arkadasimi kaybedince anladim hayatin ne  kadar kisa oldugunu ve o zaman arkaya donup bakmak aklima geldi.dunyaya neden geldik,bir gorevimiz,vazifemiz varmiydi, sormadan sorgulamadan gecen 40 yil.pervasizca gecen bir gencligin ardindan gelen yaslilik sinyalleri yaniyor artik

nasil bir genclik yasadim,nasil bitirdim o guzelim yillari.etrafta aglanacak o kadar sey varken,ben, arabesk parcalarina agladim,etrafta uzulecek dertlenecek o kadarsey varken,ben hayalini kurupta alamadigim arabanin derdini cektim,dertsiz tasasiz yasadigimi saniyordum.cok gec anladim en buyuk derdin dertsizlik oldugunu,cekilen  acilarin, insani insan yapan faktorlerden biri oldugunu.oysa karanligin en koyusu sabahin,sancinin en koyusu yeni bir dogumun mujdesiymis.

dogum ve olum,dunya ve ahiret.bir odadan baska bir odaya gecmek gibi bisii.hayat o kadar kisa.insan dogdugu gun kulagina ezan okunur, oldugu gun namazi kilinir,simdi daha iyi anliyorumki: hayat ezanla namaz arasi kadarmis.