SEVGİ,MEVSİMSİZ VE YARINSIZDIR.........
05 Mayıs 2010, 21.09 A- A+
Sevgi, Mevsimsiz ve Yarınsızdır
İkiliğin ortadan kalktığı, iki kalbin bir gönül olduğu, vazgeçişlerin ve mazeretlerin son bulduğu duraktır sevgi; beklentilerin yerini tebessümlere, dileklerin yerini hamd dualarına bıraktığı noktadır. Ve onun her yokluğunda yok olurken, ona giden her yolda yeniden var olmaktır…
Sevmek, su misali olmaktır. Sevdiğini yaşatmak için her gün defalarca onun toprağına sızmak, ona özünü vermektir. Kendi yüzünde sevdiğinin suretini aksettirmektir. Yalansız olmaktır sevmek, yanlışsız olmaktır. Yare giden her yolda toprak olmaktır, toz olmaktır.
Sevmek, üşümektir. Sevgilinin her gözünü kapatışında, yokluklara her esir edilişte sonbaharda yapraksız kalmış bir ağaç gibi üşümektir. Yarım kalmış masalların son umutlarına sığınmaktır ardından.
Sevmek, insanı, doğayı, hayatı… Hiçbir şüpheye yer bırakmadan, alabildiğine sevmek… Serçe parmağından uğur böcekleri uçurmaktır en güzel tebessümler eşliğinde ve çocuk umutların ülkesine sığınmaktır sevgi.
Sadece yâre duyulan değildir sevgi, yaşamda var olmaya muktedir her varlığa beslenen iyi niyettir. Bir gözyaşı damlası olup, göğün bağrından düşmektir Habil’in katledilişine. Sokaklara düşmüş, savaşlara hüküm giymiş, var olma savaşları içinde yok olan küçük yüreklere üzülmektir sevgi; hüzün duymaktır yitip giden her can için…
Sevgi mevsimsizdir. Ve yarınsız…
Ve sevmek en yüce değerdir: bu vatanı, bu toprağı, bu yaşamı ve yaşamda var olan her güzelliği: alabildiğine ve hiçbir sevgisizliğe zerre şüphe yer bırakmadan…
Sevgiyle kalın…
İkiliğin ortadan kalktığı, iki kalbin bir gönül olduğu, vazgeçişlerin ve mazeretlerin son bulduğu duraktır sevgi; beklentilerin yerini tebessümlere, dileklerin yerini hamd dualarına bıraktığı noktadır. Ve onun her yokluğunda yok olurken, ona giden her yolda yeniden var olmaktır…
Sevmek, su misali olmaktır. Sevdiğini yaşatmak için her gün defalarca onun toprağına sızmak, ona özünü vermektir. Kendi yüzünde sevdiğinin suretini aksettirmektir. Yalansız olmaktır sevmek, yanlışsız olmaktır. Yare giden her yolda toprak olmaktır, toz olmaktır.
Sevmek, üşümektir. Sevgilinin her gözünü kapatışında, yokluklara her esir edilişte sonbaharda yapraksız kalmış bir ağaç gibi üşümektir. Yarım kalmış masalların son umutlarına sığınmaktır ardından.
Sevmek, insanı, doğayı, hayatı… Hiçbir şüpheye yer bırakmadan, alabildiğine sevmek… Serçe parmağından uğur böcekleri uçurmaktır en güzel tebessümler eşliğinde ve çocuk umutların ülkesine sığınmaktır sevgi.
Sadece yâre duyulan değildir sevgi, yaşamda var olmaya muktedir her varlığa beslenen iyi niyettir. Bir gözyaşı damlası olup, göğün bağrından düşmektir Habil’in katledilişine. Sokaklara düşmüş, savaşlara hüküm giymiş, var olma savaşları içinde yok olan küçük yüreklere üzülmektir sevgi; hüzün duymaktır yitip giden her can için…
Sevgi mevsimsizdir. Ve yarınsız…
Ve sevmek en yüce değerdir: bu vatanı, bu toprağı, bu yaşamı ve yaşamda var olan her güzelliği: alabildiğine ve hiçbir sevgisizliğe zerre şüphe yer bırakmadan…
Sevgiyle kalın…
YORUMLAR