Nerede hata yapıyorum bilmiyorum.

Ya dünya giderek kötüye gidiyor. Ya da ben giderek saf olmaya başlıyorum. Ama şunu biliyorum acı çekiyorum. Öyle ya da böyle canım yanıyor. Hep terslikler yaşanıyor. İyi - kötü, sıcak – soğuk, güzel – çirkin tersliklerle, zıtlıklarla dolu dünya. Evet bunlarla yaşamamız gerekiyor. Haklısınız, fakat siz de demiyor musunuz? “Yeter artık, herşey beni buluyor diye...”. Bu aralar ben diyorum. Sıkıntı çekmek için mi doğdum acaba? Tamam terslik olacak ama bunların iyi olanlarını bulsam biraz fena da olmaz hani.

Safım ben ya kendim iyi olmak için değil, etrafımdakilerle birlikte iyi olmak için uğraşıyorum. Sadece kendimi düşünemiyorum. Belki toplu halde yapıldığında iyi olacağını düşündüğüm şeyler beni mutsuz ya da huzursuz ediyor ama yine de isyan etmemeye çalışıyorum. “Olsun diyorum, huzur olsun da ben önemli değilim diyorum.” Benim de canım yok mu? Beni bir anne doğurmadı mı da ben böyle düşünüyorum. Bu iyi bir kişi olmak mıdır, saflık mı, bilmiyorum artık? Ama yorulduğumu biliyorum. Dayanamadığımı hissediyorum artık. Hele bir de ben böyle düşünürken bir de kıymet bilinmez ya, yanlış anlanırsın ya en fazla da orası canımı yakıyor işte. “Değmezmiş diyorum, yine değmezmiş.” Öğren artık diyorum şunu, biraz bencil ol diyorum kendi kendime. Ama yok yani nerde... Ben ve akıllanmak? Aynı kefede düşünemiyorum.

Canım yanıyor, içim çekiliyor. Herşeyi sanki kendi derdim ya da mutluluğum gibi düşünüyorum. Bu şekilde yaşıyorum fakat aynısı olmuyor işte karşımda. Yoruldum, yıkılmak istemiyorum. Fakat az kaldı gerçekten. Kullanılmak sonra da kenara bırakılmak, unutulmak canımı yakıyor. Kalbimi kırıyor. Beni mutsuz, huzursuz yapıyor. Bende iyi olmak istiyorum. Azcık da olsa umursamamak istiyorum. Bu dünyaya biraz da ben gaddar olmak istiyorum. Ama onlar gibi olmaktan korkuyorum. Özümü kaybetmekten korkuyorum. Benim gibi insanlar yok mu? Var olduğunu ve benim o insanlarla elbet karşılaşacağımı düşünmek istiyorum. Böyle de düşünüyorum ama tekrar tekrar da yıkılmak, yanılmak istemiyorum.

İyi insanların, menfaatsiz insanların, çıkarsız ilişkilerin var olduğunu düşünmek istiyorum. Hala  böyle kişiler var değil mi? Lütfen var olduğunuzu düşünüyorum...