Çok değerlidir sevdiklerimiz. Biran onlarsız yaşayamıyacağımızı düşünür nefesizmiz kesilir. Zannederiz ki onlar da biz olmadan yapamazlar, yaşayamazlar. Fakat en acısı biran gelir en sevdiğimiz bizi bırakıp gider. O an tıkanır yutkunamayız bile. Acıdan içimiz parça parçadır.

Hayat durmuştur oan. Ama zamanla o acı yüreğimize gömülür. Artık içimizdeki sadece sevgiliye duyulan özlemdir. O nu bir an içimizden çıkartmayan özlem.

Evet, canım annem sensiz nefes alamayan ben acını içime gömdüm ama özlemin gün geçtikçe artıyor.  Sensiz bak nerdeyse bir sene geçti. Bırakmayacağını düşünürdüm oysa beni. Ne yazık ki ayrılmayız dediğim canımdın senden ayrıldım.

Keşke zaamanında senden ayrı yaşamaya alışsam belki ÖZLEMİN bu kadar yakmazdı

Bir gün bende unutulacağım ama o ana kadar özlemin hergün artarak içimde benimle kalacak....