Sevgili dostlar her ayrılık bir hüznün ve geçmişin anılarını depreştirir. Öyle ki onu düşünürsünüz uzağınızda kalmıştır en çok önemsediğiniz sevdiğiniz acı verir bu durum siz istemesenizde.

        Ve hasretin örsünde başlarsınız anılarınızı yaşadığınız onla gecen günlerin eğrilerini tek başınıza düzeltmeye. Susarak konuşursunuz kendi içinizde. Başlarsınız konuşmaya sözün en güzel yerinden: ah şu geceler olmasa seni nasıl severdim güzelim. Böyle gülermiydim her cefaya bir güzel sabaha yollanırken yanaklarım ıslanır mıydı. Ağlar mıydım böyle doyasıya böyle sessiz böyle şikayetsiz.

       Oysa en güzel olan güzelim görmek istediğim sen duymak istediğim sen yaşamak istediğim sen varsın anıların geri çevrilmiş sayfalarından gün yüzüne çıkanlar bunlar. Ah ayrılıklar apansız ansızın gidişler oturaksız cümlelerin çıkışını sağlayan gurur olmaz olası şey nerden de çıkarsın ayrılıkları ateşler  çeker gidersin. Bütün vakitlerimizi oysa sevdiklerimize cömertçe sunmuşuzdur onlar yaşanmış şeylerden kalan tek en güzel hatıralardır bir madolyon gibi taşırız yüreğimizin üstünde.

      Ve iç seslerimizin büyüdüğü kabullendiği susarak konuştuğu tek bir cümle kalır dilimizin üstünde. BEN SEN OLDUM BU HALİ SEVİYORUM. Susarak konuşuyorum ayrılığın ardında senden habersiz seni yaşıyorum her güzel olan şeyi sana denkleyerek.