YILDIZ VE İNSAN
10 Eylül 2010, 01.50 A- A+
Gökyüzündeki yıldızları görüyorum. Sadece parlak ve saf ışıkları.Kasvetli geceyi aydınlatan yıldızlarda olmasa ne yapardım bu dünyada.Fakat bir şey var ki benim gibi yıldız tutkunlarını çok üzen, umutsuzluğa iten hatta öldüren bir gerçek . Bize mutluluk veren, huzuru hissettiren kısacası bizi aydınlatan o yıldızların aslında sönmüş, ışığını yitirmiş bir taş parçası olduğu gerçeği. Her akşam huzurla seyrettiğimiz gökyüzündeki o eşsiz güzellikler seneler önce güzelliklerini yitirmişler. Düşünüyorum da bu sadece yıldızlar için geçerli değil, bazı insanlar da böyle. Onlarda seneler önce sönmüş olmalarına rağmen hala insanları aydınlatıyorlar.İnsanların fikir dünyalarına ışık tutuyorlar ve tutmaya devam edecekler yıldızlar gibi…
YORUMLAR
söyleyecek kelime bulamadım sadece duygulandım
Çok değişik bir bakış açısı ve bir o kadar manidar ve güzel. Elinize sağlık..Yıldızlar yanarlar sönerler, insanları oyalarlar,çok karanlık geceler de aydınlatırlar da..Ama GÜNEŞin yanında hepsi sönük kalıverirler..Bizim güneşimiz bizi , bizim yıldızlarımızı bile aydınlatır ışık verir . tamam da O güneş ki ,kendi zaten ateş topuyken , insanları da yakıverir, simsiyah eder. Düşlerin de ,güneşe dokunmaya heves eden olur mu , olmaz mı bilmem ama, güneş yakar hem de çok fena yakar..Güneşin yanında lafı bile edilemeyen sönmüş yıldızların da kendine göre,seveni, şairleri ,şarkıcıları, vardır şiirler yazarlar,şarkılar söylerler..bir o yıldıza,bir bu yıldıza....GÜNEŞ gülerek izler onları..kah ısıtarak, kah aydınlatarak,kah yakarak...
Saygılar..