Dost musun? Öyleyse canın canımdır... Aynan olmalıyım... Yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi...
Hem sakınmadan, mertçe... Hani bilirsin, esirgemem lafımı, Ne şekil gelirse, öylece...
Hazırım tüm içtenliğimle konuşmaya, ama, Seni de dupduru isterim karşımda...
Dostsan, Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden! Arkamdan şikayetlenme! Yiğit ol!
Gerekirse yiğitçe azarla, çekinme! Laf değil, icraat beklerim senden! Öyle bak ki,
hislerini görebileyim... Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...
Sevmem, ölenin ardından ağıt yakmayı! Dil dönerken söylenmeli her şey...
Kulak duyarken anlatılmalı...
Göz bakarken bakmalıyım sana... Can sağ iken sarılmalı.. Keşkelere meydan vermemeli hayatım,
Pişmanlıklarla yoğrulmamalı.... Hayır! Dirime selâm vermeyen,Ölüme de fazla yaklaşmasın!
Dostsan, ölmemi bekleme! Haklıysam, yaşarken savun beni!
Yaşarken yanımda ol! İnanmışsan bana, kimse çevirmesin seni yolundan! Ve inanmamışsan,
sakın rol yapma! Her söylediğimi onaylaman şart değil...
Her yaptığımı beğenmen de gerekmez... Dostsan, rahatça eleştir, fikrini rahatça söyle,
sıkılma! Yadırgayabilirsin beni, Ve ben de seni tuhaf bulursam şaşırma... Kandırmanı
aslâ kabul edemem! Her dediğini, her yaptığını hoş görürüm, ama, Beni, bana sormadan
yargılama! Her yediğimiz aynı olmaz belki,
Her dakikamız birlikte geçmez... Her güldüğünde gülmeyi garanti edemesem de, Ağladığında
seninle birlikte oturup ağlarım... Belki her çağırdığında gelemem fakat, Derdine ortak
ararsan, koşarım... Ben de herkes gibi insanım elbet, Ne göklere çıkar beni, ne de yerin
dibine sok! Senin işin bu değil! Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında...
Dostsan, Küçümsemeden, küfretmeden, Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokağıma...
Dinlenmek istediğinde, hiç düşünme, sana özel bir limanım, ama... Yorulduğum zamanlarda,
Dilediğimce sığınabilmeliyim koylarına... Seni bir çocuk kadar saf sevebilirim, Ve bir deli
 kadar art niyetsiz... Uğruna seve seve hesabı şaşırırım... Görmezden gelebilirim
yanlışlarını... Başkaları enayilik sayabilir, Başkaları akılsızlığıma yorabilir,
Bunları dert bile etmem, ama Sen, aslında aptal olmadığımı, Her an, tekrar tekrar hatırla!
Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkışma! Seviyorsan, cimrilik etme, söyle! Muhabbeti
varken, yokmuş gibi yapanla, Hiç sevmediği halde, yılışıp durana sinir olurum! Neyse, o
olmalı insan... Kendisi olmaktan korkmamalı! Kendisi olmaktan kaçmamalı! Bil ki, sensin
diye seni bırakmam, ama Ben olduğum için bırakırsan beni, Yas da tutmam arkandan! Bedel mi?
Ödemeyeceksen çıkma yola! İçten pazarlık edersen, ancak kendine edersin... Kendince küser
barışır, kendi kendini yersin! Dostsan, mevsimince yağ...
Kışsan kar ol, güzsen yağmur... Soğuğuna, sıcağına, esip savurmana itiraz etmem, Senden,
ille de bahar olmanı beklemem, ama Dayanmalısın en şiddetli fırtınalarıma... Belki de çok
geldi bunca talep... Bana karşı hiçbir mecburiyetin yok, korkma... Sana fazla geldiğim
ilk anda, Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin... Geçip gidebilirsin, borçluluk
hissetmeden... Mutlaka bir açıklama da beklemem senden, ama Gitmeye davranırsam bir gün,
Sen de karşımda set olma! Dost musun? Öyleyse, canın canımdır, Yoluna baş koymaya hazırım
ya, Başını da yollarımda isterim, unutma!

Çok beğendiğim bu yazıyı paylaşmak istedim sizlerle, yazanın yüreğine sağlık.