Dostlar, bu memleketin türküsü çilesiz olmaz. Bizler  bunları  yaşarız, iliklerimize kadar sahip çıkına birileri olur elbet. "Keşke....yle" başlayan cümleler düğümlenir boğazında, "söyleyemezsin".

           Sahtelik üstüne hem düşünür hem yazarsın.  Saklıdır bunlar bilemezsin. Çifte acılarla dağlanan sinede değil mi çiçekler açar; Ya beyazdır renkleri ya da kankırmızı. İşte o anlarda bir taş plak bizleri anlatır ve bizlerin dilinden bizlerin ağzından söylenir güfte.

             "Sazlar kırılan gönlümüzün hüznünü inler

               Bilmem bu yanan kalpler acep nerde serinlenir"

Bu satırlarda sorulan bir soru değildir. Yanmak kaçınılmazdır "Yandık bari serinlesek" demek ister gibidir güfte. Hayır öylesi de değil kim bilir belkide: Devriş dilince: "yanmadan derman buldu bu gönlüm" demek ister gibi değil mi. İşte sevgili dostlar şiirin türkülerin şarkıların şu yaşadığımız hayatın da baharı burası.

             Nerden düştü bu başlık bu bloğa söleyeyim size dostlar. Daha dün güzel memleketimiz İstanbul'da bir tamirhanede güzel bir insanla tanıştım. Mesleğinde ehlileşmiş ve bir okadar da hayata dair, duygularını ve düşüncelerini  geliştirmiş o güzel insan yazdırdı bu bloğu bana.

            Memleketini öz diyarını terk edip göçmüş buralara. Yeğenim kendisine bir soru yönelti.  "Ustam niçin Türkiye geldiniz". Çok kısa ve öz iki cümleyle ifade edeyim dedi. "Hak adalet ve eğitim için, birde öz memleketim olması için, birde türkülerimin benim dilimden söylenmesi için burdayım".

            Ve anladım ki  "Burası bunun için farklı, çileye sevdalıysak, hasret içinde türküler mırıldanıyor, bu ülkede mavi telaşlar içinde  koşanlara rastlıyorsak. Bizlerin bazen arayışlara düştüğü o  hak ve adalet için çocuklarımızın  eğitimi için türkü dilinde de olsa  buluyor  bizleri. Ve bunları anlatmak bana düştü, dahasını anlatmak, onun memleketinin türkülerini: onun sesinden  dinlemek güzel olurdu zaman mümkün olsaydı . Biranda apansız bir duygu cisesinde memleketimin türkülerinde buldum kendimi, birde onu. Güzel İSTANBUL'da.

           Değil mi dostlar  memleket türküleri  İSTANBUL KADAR GÜZEL.