Sende actım gozumu,caddelerinde kostum,oyunlar oynadım,okullarında okudum,ilk askımın elini tutmanın heyecanını yasarken senin gokyuzune bakıyordum yine.O zamanlarda kalabalıktın,hayranın coktu,ne kadar cok sevildigini tahmin edebiliyordum.Denizine bakarken,bogazindan gecerken,vapurlarında ozgurlugun tadını cıkarıp,martılara simit atarken gulen yuzun selamlıyordu yine herkesi, evet diyordum bu yuzden seviliyorsun birazda kıskanarak bakıyordum,hep hayrandım sana.Adına sarkılar yazılıyordu,siirler okunuyordu,Hisarın'dan,Yedi Tepen'den,Adaların'dan bahsediliyordu.Sarkının biri 'Kız sen Istanbul'un neresindensin' diyor digeri 'Istanbul'da bir guzel Istanbul kadar guzel' diyordu bir digeride 'Istanbul Istanbul tasın topragın altın' diyordu.Yani sarkıların hepsi sana,siirlerin hepsi sana gidiyordu.

          Yıllar ilerledikce seni kıskanmayı bıraktım guzel sehrim,o kadar insanı agırladın,kimine umut oldun,kimi icin felaket,kac tane faali meshule tanık oldun,kac genc kız umutlarını bıraktı sende,kac yeni hayat dogdu,kac tane rahmet okundu mezarlarında,kac Cami'den ezan sesi yukseldi.Hepsiyle basa cıktın yinede yaranamadın,o kadar yuklendiler sana,tasıyacagından daha fazla yuku verdiler sırtına yinede gık ın cıkmadı,agaclarını kestiler,binaları diktiler yinede isyan etmedin.Ne hikmetse hep onlar isyan ettiler bazende sana sovduler ey guzel sehrim.Hala sana hayranım,sabrına gıptayla bakıyorum ama artık seni kıskanmıyorum.

        Ben yolun yarısına geldim Istanbul'um,senle beraber devirdim yılları,benim gibi bircok sevenin var bircok platonik ask ile sana baglanmıs sevdalın.Sana karsı mahcupuz Yedi Tepe'li guzel sehrim bir kuru ozur neyi cozer bilmiyorum,denizine atılacak birkac gul yapragı seni mutlu edermi onuda bilmiyorum,bildigim tek birsey varki seni Orhan Veli kadar sevemedik be Istanbul'um,seni gozlerimiz kapalı dinleyemedik yanarım yanarımda buna yanarım.....