Güldük biz ağlanacak halimize...
25 Ekim 2010, 17.38 A- A+99 depremi sonrası Sakarya ...
Deprem tüm şiddetiyle yaşanmış, kentimiz yarı yarıya yıkılmış, hava kararınca kentte dolaşmak mümkün değil, hayalet bir şehir görünümünde ...
Civarda ne kadar boş alan varsa çadır kentler kurulmuş, ama sallantılar bitmek bilmiyor, sağlam kalmış evlere de kimse girmeye cesaret edemediğinden uzun süreli kalabilmek için çadırlardan prefabrik yapılara geçiliyor.Bizde şanslı insanlardanız, prefabrik ev bulabildik, hatta yerleştik.Öyle zor ki uyum sağlayabilmek.Adı üstünde prefabrik, her çatı altında iki aile barınıyor, daracık alanlara sıkışmak zorunda kalmışsınız, herşeyinizi paylaşıyorsunuz, kendinize özel alan imkanı ortadan kalkmış, hala yaşıyor olmanıza şükrediyorsunuz ancak, hele yan tarafınızdaki aileyle içli dışlısınız çünkü en ufak çıtırdı dahi duyuluyor.
Böyle bir ortamda bir sabah, arkadaşımla beraber derme çatma evimizin önünde oturmuş, hareketlenmiş prefabrik kentimizi seyrediyoruz.
İnsanlar, kaos içinde kendilerine düzen kurmaya çalışıyorlar, karınca misali koşturuyorlar.Bir anda yan prefabrikten bağırışlar yükseliyor, anne kız tartışması, tombulcacık kızımız 13 - 14 yaşlarında, duymazdan gelmeye çalışıyoruz, sanki hiç bir şey olmamış gibi ama beyhude.
Şimdi avaz avaz bağırıyor kız " GENCİM, GÜZELİM, KÖRPEYİM ANNE! VE SEN BENİ ÇEKEMİYORSUN!!!"
O sefalet içinde, arkadaşımla beraber koptuğumuz an...
Bir anıdır, paylaşmak istedim...
YORUMLAR
GEÇMİŞ OLSUN ARKADAŞIM, RABBİM TEKRARINDAN KORUSUN.
OF HATIRLADIKÇA İNSAN NE GARİPLİKLER YAPTIĞINI ANLIYOR.MESELA İLK GELEN 1 .KIRILMADA UYKUMDAN UYANDIM VE UYANIR UYANMAZ NEDENSE GARDROBA SARILDIM .AMAN KIZIMIN ÜSTÜNE DÜŞMESİN DİYE..BATTANİYELERLE SOKAKLARA MI ÇIKMADIK İZMİRLİ OLARAK..ARABALARDA MI YATMADIK.BİDE BÖLE BU GİBİ DURUMLARDA ASPARAGAS HABERLER OLMUYORMU.YOK ŞU SAATE BEKLENİYO FAY KIRILCAK YOK ŞÖLE YOK BÖLE.DİKEN ÜSTÜNDE YAŞAMAK DENİLEN DAKİKALARDIR BUNLAR.HİÇ UNUTMUYORUM KIZIM O ZAMANLARDA DAHA UFAKTI BANA AYNEN ŞUNU DEMİŞTİ:''ANNECEİM KİM SALLIYOR BİZ BÖYLE SALINCAK GİBİ''GELDE ANLAT.))RABBİM HEPİMİZİ KORUSUNN İNŞALLAH.
Yorumlara katılıyorum insanoğlu işte, ama insanlığından çıkanlarda var tabii...
Bende deprem sonrasında, OKS sınavında tercih dışı bırakılmayan yıkılmış Anadolu lisesine uyanıklıkla tercih yapıp sonrada mağduru oynayarak istediği yere kayıt yaptıran bir gurup öğrencinin hikayesini dinlemiştim bir öğretmenden :((
17 Ağustos depremi. Kaç yara açtı içimde? Hangi yakınıma ağlasam bilemiyorum. Fakat asıl deprem her gün biraz daha kaybettiğimiz çocuklarımızın hissettiği sarsıntıda saklı. Kızın çaresizlik içinde annesine yakarışı idi '' Beni çekemiyorsun'' demesi. Kaçımız bu fırtınadan haberdar oluyoruz. Hangimiz çocuklarımızı istediğimiz kalıba göre yetiştirmeye ara verip onların isteklerini soruyoruz? Kişiliğini kazanamamış çocuklar, hata üstüne hata yapan çocuklar, sürekli yargılanan, yadırganan, dışlanan çocuklar. Kendi egolarımızın tatmini mi dersiniz, çocuklarımızı bizim doğrularımıza göre yetiştirmeye çalışmak? Çocuklarımızı öylesine güçlü yetiştirelim ki; hiç bir sarsıntıda yıkılmasınlar. Saygılar...
Simge