İnönü stadına ilk gidişim bir Beşiktaş maçı için değildi.Babamın elinden sımsıkı tutup,kalabalıkla beraber,elimde al yıldızlı bayrak,kalbim bir serçe tedirginliğinde atarak ve belkide o an için niye gittiğimi tam olarak algılayamayarak ama bir çocuğun anlaması gerektiği kadarda anlayarak,flu hatıralar belki,stada gidişimiz,babamın beni omzuna alması,uçuşan balonlar ama o güne ait hafızamda kalan net hatıra,insanların coşkusu,kırmızı beyaz bayrakların dalgalanması ve yağmurdan sırılsıklam oluşumuzdu.Evet bir 29 Ekim günüydü,milli bayramların en güzeliydi,en anlamlısıydı.Çocuklar hep gülerya,hep oyun isterlerya,curcuna olsun,renk olsun,farklı şeyler görsünler isterlerya benimde o gün gördüklerim farklı bir dünyada olduğumu hissettirmişti bana.

      Aradan geçen yıllarda,büyüdükçe,sınıflar birer birer atlandıkça ilk 29 günüme ait flu hatırları hiç unutmadım ve daha çok anlam kazandı her geçen yıl.29 Ekim algım,bilgilerim ve bilgilerim doğrultusunda fikirlerim gelişim göstermeye başladı.Ortada bir armağan vardı ve ben bu armağanın farkındaydım.Ve bu armağan o kadar uzun vadeli bir armağandıki,hani paranız yoktur,zorluk yaşamışsınızdır ve sevdiğiniz birinin doğum günü yaklaşıyordur,strese girersiniz,para biriktirirsiniz,emek harcarsınız ve o gün hediyeyi verdiğinizde suratınızda bir tebessüm oluşur,hediyeyi alan sizin o emek sürecinizin farkında değildir.O sadece mevcut anı yaşar,hediyeyi alır teşekkür eder.Bize verilen armağanın hikayesiyle karşılaştırılmaz belki bir durum fakat hikaye özünde aynıdır.Savaşlarla,kan dökülerek,yapılan bir vatan savunması,mezarları bile olmayan genç bedenler,eşini,sevdiğini,kardeşini,oğlunu bekleyen analar,yarlar, bacılar.Yani düşünebiliyormusunuz bize verilen armağanı.Ama biz doğum gününde hikayesini bilmeden hediyeyi alan doğum günü çocuğu gibi bu hikayeyi gözardı ederek hayatımızı sürdüremeyiz.

       Hissederek,gurur duyarak,haykırarak fakat herşeyden önemlisi minnet duyarak,unutmayarak.Gazi Mustafa Kemal ve silah arkadaşlarını sadece bu günlerde değilde,anlayışlarını,hayat felsefelerini,bıraktıklarını her gün anıp onları anlamaya çalışırsak bu armağana o zaman sahip çıkmış oluruz.Discolarda 10.yıl marşı çaldığında bayrak sallayarak değil,bu ülke için üreterek,emek harcayarak,armağanı gelecek asırlara taşıyarak bu hediyenin anlamını arttırabiliriz.İyiki o 29 Ekim günü ıslanmak pahasına beni İnönünü standına götürmüşsün baba,iyiki Atatürk'ü bana anlatmışsın,iyiki şu yazıyı yazarken tüylerimin diken diken olmasını sağlayan Türk olmanın gururunu bana aşılamışsın.Cumhuriyeti'ne sahip çıkan,bu ülke için üretime katkıda bulunan,kalpleri vatan ateşiyle çarpan herkesin 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun...