Öyle Bir Geçer Zamanki....
08 Aralık 2010, 00.50 A- A+Bugünkü dertlerinizi düşünürken,bir zamanlar kapıyı tek başınıza açamamanız, büyük kardeşinizin dışarı çıkarken sizi götürmemesi,dışarıdaoynarken annenizin akşam oldu diye sizi çağırması...Öyle bir geçer zaman ki...
Çoçuk olmak... Ne güzel şey demi.. En güzel yanlarından birtaneside burda eşine zor rastlanır şekilde kolay arkadaş olmak:)[tabi burda derken genel olarak sanal alemi ve günümüzün getirdiği güvensizliği ve kirliliği kastediyorum] Nasıldı çoçukken - Adın ne Mehmet Bende ahmet hadi gel top oynayalım...adını söylemek yeterlidir yani ama büyüdükçe sorular ve önyargılar çoğalıyor maalesef... Nerde oturuyorsun... top oynamayı biliyor musun... top oynarız ama kaleye geçersin v.b gibi...
Bir reklamda diyorduya sloganıydı hani mmm çoçukların hepsi çamurlu bir futbol yada başka bir spor dalının sahasında hatırladınız mı bilmem ama şöyle diyordu o slogan.."kirlenmeden büyüyemezler" aslında orda hedef kıyafetler cicili bicili elbiseler olsada aslında karakteristik ve manevi açıdanda bu sözü doğru kabul edebilmemizmümkün. Çağrışım üzerine yazıyorum bloglarımı ve bu blogumuda güzel bir sözle aslında Yeni Türkü nün çok sevdiğim bir şarkısından alıntı yaparak bitireyim..
" Sakın çıkma patika yollara
O dağlara kırlara o karlı ovaya
Yenik düşüyor herşey zamana
Biz büyüdük ve kirlendi dünya "
YORUMLAR
Çocuk olmak;
Saklambaç oynamaktır ağaçların arkasında..hiç bulunamamacasına..,ve çocuk olarak kalmaktır yüreğin arzuladığı masumluklarda..Çıkmışçasına yüksek dağların zirvesine yaşamaktır hayatı zaferi kazanmışçasına kötülüklere karşı...Bakıp ta aynaya ilk ve son kez masumluğu görmektir..Çocuk olmak, su birikintisi gördüğünde suda zıplamaktır taki üstünü ıslatana dek...Kirlenmekse sadece oyun oyanrken üzerine sıcrayan camur lekesidir!.. Ne güzelşeydir çocuk olmak..:) tebrik ederim güzel yazı olmuş emeğinize yüreğinize sağlık..:)
google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
Tam annemi örnek alıp ,öğütlerine çok ihtiyacım olduğu bir yaşta, yirmiüç yaşımda annemi kaybettim..Koskoca ailemizin direği annemmiş ki, kardeşler,teyzeler ,amcalar, dayılar herbiri biR tarafa savrulup gittiler.İinsan tek yaşamıyor ki..O yüzden ben ,tanıdığım hanımları annem, teyzemkardeşim, erkekleri de ağabeyim, dayım, amcam kardeşim yerine koyup sevdim .Hem de çok sevdim ,herkesi sevdim .Akraba açığımı ,reelden ,sanaldan birilerinle kapatmaya çalıştım.Yaratılanları, ayırmadan sevmek korumak, annemin bize ilk öğretisiydi zaten..İşte ben, o yüzden herşeyi, herkesi ayırmadan çok sevdim. Yoksulu ,zayıfı,güçsüzü korumak adına, daha çok sevdim, yardım ettim.'' Öksüzün başını okşamak sadakadır'' deyip sevdim..
Eeeee.....ne mi oldu? başkalarına hiç bir şey olmadı...ancak ben artık o eski ben değilim....Haksızca, acımasızca,gaddarca öyle yıpratıldım ki...Ben artık, o eski ben değilim...
Dünyayı kim kirletti bilemem ama
ben temizdim, tertemizdim . BENİ KİRLETEN DÜNYA OLDU..