Hayaller vardır ya insanların beğenisinden oluşan.

Öylesine güzeldir ki yaşattıklarımız düşlerde,

Kimseyi yerine koyamayız, kimse onlar gibi olamaz.

Hayat zordur, gerçek zordur, hayaller daha da zordur.

İstersin, seversin, hayal edersin, gerçekğı ararsın ama bakarsın ki hüsran..

        Hepimizin bir hayali var, yaşamaktan usanmadığımız. Güzelliklerle dolu, istediğimiz herşey var işte için de.. Kimse memnun değil şu sıralar kimseden ve bende memnun değilim bazı şeylerden. Kimilerin hayallerine uymuyormuş hallerim. İnanmak tabii zor ama oldurmaya çalışmak daha da zor. Herkes düşlerin de büyütüyor hayal ettiklerini, hayal ettikleri de zaten bulamadıkları oluyor. Sonra gelenler ve gidenler, kalp hala mutsuz. Sonra sevenler ve sevmeyenler ve kalp hala mutsuz. Çok mu şey istiyoruz acaba, çok mu zoru hayal ediyoruz? Belki geleni sevmeli, mutlu olanla gülmeli, gidene göz dikmemeli, gözleri seni görmeyecek olan için değişmemeli. Mutlu olmayı bilmeli insan, kalbini okşamayı, suyuna gitmeyi, yola getirmeyi bilmeli. Bazılarının hayallerine uymamak.. ne kadar kızdırıyor beni. Sonra aklıma geliyor üzülüyorum da ya a mantığımı tatmin ediyorum işte 'bazıları da benim hayallerime uymuyor.' Yaa diyorum, evet küçük hanım! o sana göz koyuyor sen başkasına ve başkası da bir başka 'bambaşkaya'.

Derseniz ki; "Zor Aşk!"
Tabi ki çok güzel. Hani en güzel yemekler bile emekle pişenlermiş ya, bu da öyle işte, bence zor aşk bu. Yoksa fütursuzca kapılmak değil zor aşk. O bile bile yanmak gibi birşey. Üzülüyorum işte elim de değil. İnsanlar geçmişlerin de neden koca bir 'keşke' bırakmak için bu kadar acı çekiyor. Sen "o" değilsin işte. Sen; O kadın yada O erkek değilsin.

Sımsıkı tutunursun ya demir bir  halatın koluna, kendini çekmek için zorlarsın sonra dengeni kaybeder ve sürüklenirsin peşinde. Ya bırak! bırak o halatı, ardından gelen kol'a tutunursun, sen bırak seni tutamayanı...