KORKUYORUM AMA CESURUM:)
03 Mart 2011, 13.06 A- A+
Aslında atılan başlıktan anlayabilceğiniz gibi yazacağım blogta korkularımızın ve bunların karşısında nasıl durmamız gerektiğinin çıkış yolunu gösterir gibi,evet evet genel olarak baktığımızda hepimizin yüzleşmekten çekindiği korkuları vardır.Kimine göre bu korkular duygusal anlamda birşeyler hissettiği kişiye bağlanmak ve bu bağlılığın sonunda akan gözyaşlarına şahit olma gerçeği yatar.Peki kim sonunun hüsran olacağını bile bile bir aşka yelken açar yada yelkeni açtığı aşkta acı çekmeyi ister konuşmalarımızda yaşantımızda genel olarak kendimizi tanımlamaya çalıştığımız durumlarda aslında hepimiz cesur olduğumuzu söyleyebiliriz,ama bu konu karşımızdakine duygusal anlamada hissettiklerimizi itiraf etmeye gelince işin rengi hızla değişir ve korktuğumuzu hissederiz acabalarla doludur çünkü beynizimizdeki acabalar değildir korkutan bizi ,asıl korkutan içimizde yanan ateşin sönme korkusudur ve bu sebebple çoğu zaman korkularımıza yenilerek daha başlamadan bitiverir çoğu beklentiler sormadığın bir sorunun cevabını beklemek gibi ,hissettikleri karşısında savunmasız kalmayan insanların ise itiraf evresinden sonra içinde bi rahatlama ve gelişiminde sessiz bir bekleme oluşur duyguların itirafının sonunda hep zafer olmuyor evet ama söylenmeyen bişeyin sorulmayan bi sorunun cevabı olmadığına göre yenilmeyei seçmektense bunların arkasında durarak konuşarak yani cesur davranarak çözümlemeye çalışmak değilmidir doğru olan hayatınızda bir şeyler itiraf edemediğiniz ama ona karşı birşeyler hissettiğiniz biri varsa eğer korkmadan cesurca konuşmak için bundan daha iyi bir fırsat olamaz ne duruyorsunuz hadi alın karşınıza onu ve başlayın içinizden geçenleri anlatmaya:))
YORUMLAR
Bugün risk aldım ve denedim. Yanılmışım...Deneyebilecek kadar cesur ve kaybettiğimde de ayakta duracak kadar güçlü olduğum için kendime teşekkür ediyorum.....
Evet size katılıyorum korkularımız bize engel olmamalı,insanın doğasında vardır.. gülmek, sevinmek, heyecanlanmak ve üzülmek gibi. ama dozu önümüze geçmemeli ..
Hayattaki en büyük pişmanlık yapmadağımız yada korkularımız sebebi ile yapamadığımız şeylere duyulan pişmanlıktır çünkü..
Yaşadığımız şeylerden duyduğumuz pişmanlık bir müddet sonra geçer , tatlı yada acı birer hatıra olurlar ama ya yaşayamadıklarımız dan duyduğumuz pişmanlıklar acabalar onları ömrümüzce hissederiz içimizde keşkelerle ..Can Dündar'ın da dediği gibi ;
'Keşke'li cümlelerde nasıl yaşanmamışlığın, yarım kalmışlığın o ezik tuzu kuruluğu varsa, 'iyi ki'lilerde de göze alabilmişliğin, riske girebilmişliğin, tadına varabilmişliğin mağrur yaraları kanar.
'Keşke'leriniz, 'iyi ki'lerden çoksa...
Telafi için elinizi çabuk tutun. Tutun ki, yolunuzu gözlerken terk ettiğinizle bir gün yeniden karşılaştığınızda siz susarken, feri sönen gözleriniz 'keşke' diye nemlenmesin...
Hayatınızda keşkelerden çok iyikilerin olması dileği ile ...
Bazen korkudan ziyade tercih oluyor içten geçenleri paylaşmak ya da paylaşmamak. Ayrıca korkularda güzel olabiliyor:)
Teşekkürler.
Hııı, demesi kolay :)