Bundan tam 5 sene önce ocak ayının 21 ini 22 sine baglayan geceydi bizi ayıran. O güne kadar ne hayal etsek beraber yapacagımıza söz vermiştik. onun bi engeli(!) vardı. ama ne ben ne de o bunu asla engel olarak görmemiştik. Çünkü o kendisiyle barışık olarak yaşamayı sevdiği için başkalarına da bu özelliği aşılamayı severdi. Engeli doğuştan yürüyememek... defalarca ameliyatın ardından normal bir yürüyüş ve sağlıklı bir insan gibi tam olarak koşmaya başlamasının hevesini bile tam olarak alamadan yani son ameliyattan tam 3,5-4 ay sonra o kazada veda etti hayata.

bu bloku okuyan olurmu bilmem ama okuyanınız olursa burada bir sevgiliden bir aşktan bahsettiğimi düşünse de ben burada bir kardeşten bir arkadaştan ve en önemlisi bir DOSTTAN bahsediyorum. evet gerçek dosttan bahsediyorum. insanın bu hayattaki gerçek dostu bir elin 5 parmağını geçmez ki 5 tane olsa bile çoktur. gerçek dost zor bulunur ama kolay kaybedilir. belki yaşarken dostlarımızın pek kıymetini bilmiyoruz ama onları kaybettikten sonra dostluğun önemini, ve dostsuzluğun ne kadar kötü bir durum oldugunu geç de olsa anlıyor ve yaşadıgımız kötü anları pişmanlıkla anıp güzel anları ise mutluluk içinde düşünüp anıyoruz. hani Yusuf hayaloğlu'nun Ah ulan Rıza şiiri vardır.

"Ah ulan Rıza.......
Bu mahallenin nesini beğanmedin de,
Öte yana taşındın?
Arasıra gıcıklaşırdın ama inan...
Benim en kral arkadaşımdın.
Ulan Rıza....ben şimdi bu koca deryada tek başıma ne halt
ederim?
Senden ayrılacağımı sanma...
Birkaç güne kalmaz ben de gelirim. "

GERÇEK DOSTLARINIZIN KIYMETİNİ BİLİN BİLİN Kİ İLERİDE PİŞMAN OLMAYIN. SÜREKLİ HAYALLET KURUN Kİ BENİM GİBİ SONRADAN GÜZEL BİR ŞEKİLDE ANMIŞ OLUN....