Tüm kararlılığıyla ‘’ BİTTİ!...’’ dedi. Son kez gözlerinin içine baktığını biliyordu. Yutkundu, derin bir nefes alıp karşısında ona anlamsız gözlerle bakan sevgilisine, söylemek istediği son cümleleri vardı.

Anlam veremiyorsun biliyorum. Sana herşey bir anda alınan kararlar kümesi gibi geliyor. Şuan kendinde, kendini sorgulayacak gücü bile hissetmiyorsun. Aşıktık, hemde körkütük aşıktık. İlk zamanlarımızdaki ‘’sevdiğim seni’’ kaybettim. Yıllara yenildin ya da yenildik. Hani hep evlilik aşkı öldürür derler ya.. Peki ya aşk? Aşk neleri öldürürmüş seninle öğrendim…

Aşıksın diye beni tanımayamadın. Tanıma ne gerek var dıki? Seviyordun ya bu yeterliydi. Anlayışa ihtiyacım olabileceğini, bir takım sorumlulukları taşıman gerektiğini,  güven duygusunu benimle bütünleştirmen gerektiğini, her gün biraz daha kendini geliştirmen gerektiğini  hep göz ardı ettin. Tabi  aşık olup, aşka ‘’abanmak’’  bütün görevlerden kaçmak varken ne diye okuyasın, öğrenesin, çaba gösteresin ki…  Sende ki aşkın gelişme duygularını öldürdüğünü farkedemedin. Ne kadar çok isterdim, pür dikkat izlediğin filmi bırakıp beni dinleyebilmeni. Hayatında önem derecesinde öncelik verdiğin  işinden çok, beni önemseyebilmeni..  Artık daha iyi anlıyorum aşk evliliklerinin neden daha kısa soluklu olduğunu.Demekki sadece aşk yetmiyormuş. Aşk; cehaleti, ben merkeziyetçiliği, egoları, hataları sadece bir süre affettiriyormuş.

Hayatın getirdiği krizler karşısında aşk yetmiyormuş. Çözüm bulmaya çalışıp, çıkış noktalarını yakalamak gerekirmiş. Aşk seni ne kadar köreltti farkında değil misin? Artık eline kitap bile almaz oldun. Beni hep etkilemeye çalıştın ama bir kez olsun anlamaya çalışmadın. Bilgi ve sevgiyle değil, aşk şarkılarıyla beslenen sözüm ona ebedi aşkın, beni günbegüm mutsuzluğa sürükledi.Bunu bile fark etmedin.

Bir çok insanın arayıpta bulamadığı aşkı bulmuştuk seninle. Bize sunulan bu eşşiz hazineyi, hemen sevgiye ve saygıya dönüştürebilmeliydik. Ama bak, halde bekletilen meyve – sebzeler gibi çürütüverdik bu güzel hediyeyi. Saf haliyle zarar vermeye başlayan aşkını , binbir ümitle harmanlamanı bekledim. Sana hep yardım ettim, yol gösterdim. Ama bunu bile göremedin. Çünkü aşkın beynine yaptıgı yıkım yetmezmiş gibi gözlerinide kör etmişti.

Gözlerini gözlerinden ayırıp, bir daha hiç bakamayacağını bildiği sevgilisinden hızla uzaklaştı. Büyük bir savaştan, yaptığı tüm mücadeleye rağmen yenik düşmenin yorgunluğuyla ilerlemeye devam etti.. En azından ben elimden geleni yaptım, ama başaramadım diyordu.

Tüm aşıkların, bu duygunun kıymetini  bilmesi dileğiyle, sevgiler..