Hadi kitap okuyalımm!!
25 Nisan 2011, 20.59 A- A+
Farklı bünyelerde değişik tepkimelere sebebiyet veren olmazsa olmaz
aktivitetir, aslında kitap. Kimi kitapsız duramaz, onun için yemek yemek, su içmek gibidir. Kitap okuyanlar, bir çeşit aşk yaşarlar kitaplarla. Kıvırmazlar
kenarlarını, kimseye vermezler, kıyamazlar, gözleri gibi bakarlar
kitaplarına. onlar için bu eylem kutsaldır, tören gibidir. Çayını-kahvesini alır yanına, kurulur koltuğuna ve elindeki benzersiz dünyanın sayfalarını çevirdikçe boyut değiştirir, zamanı unutur. çantasında mutlaka 1-2 kitap bulunur.
Bazıları içinse hobiler arasında yer alır bu eylem, ayrıca bir zaman ayırma gereksinimi duyarlar. kumsalda filan işte, elleri boş durmasın diye. bu bazıları çok satanları okur sadece, otobüste birinin elinde görmüştür, vapurda kestiği çocuk/kız okuyordur, kapağı hoşuna gitmiştir, kitapçı vitrinlerinde, gazetelerin pazar eklerinde "bunu okuyun yoksa ölürsünüz!" tarzı nidalara kapılıp alır, özgür iradesiyle seçmez. işte bu, hassas bir noktadır. Kitabı hayatının parçası haline getirip onsuz yapamayanlar, odasında ufak bir kitaplığı olanlar ve kitabı arada sırada, canı istedikçe hayatına alanlar... kitapları yercesine okuyanlar, her satırının altını çizen, hoyratça kullanır gibi görünse de kitaptan maksimum fayda sağlayanlar; bunlar ilk grupta yer alır.
Özetle bir insanı kitap okuma tarzından tanımak mümkündür. Kendilerini sadece kendi gibilere belli eden gizli örgüt üyesi gibidirler aslında.
Bide farklı bir tarzda kitap okuyup, okuduğunu çevreye hissettirmeye çalışan kesim vardır.. Genelllikle biz bunlara; entel kesim diyoruz. Yanlamasına giyilmiş bir şapka, garip desenli siyahlı çizgili bir flar ve nerede olursa olsun kitap okuyacağım diye gayret içine girilmesi.
Çoğumuz şahit olmuşuzdur bu kesim insanlara.. Bu benim kendi düşüncem ama kalabalığın, gürültünün içinde ben kitap okumam şahsen. Vapurda, metroda, otobüste; trafiğin içindeki müthiş gürültüye rağmen elinde kitabıyla çok insan görmüşsünüzdür.
Ve eminimki, bu kesim; eve gittiklerinde o kitabı rafa koyup bir daha elini sürmüyor.
Ben şuna şahit olmuştum; birgün otobüste seyir halindeyken, ayakta duran bir bayan görmüştüm. Çantasından bir kitap çıkardı; bir eliyle dengesini bulmak için otobüs sarkacındaki tutacağa dokunurken; öbür eliylede kitabı tutup okumaya çalışıyordu..
İnanamadım gözlerime, bu şimdi kitap aşkı mı? yoksa gösteriş aşkı mı? yıllardır bu kesime alıştım artık..
böyle kitap okumayalım.. bence kitap; ruhumuzu sanat yoluyla güzelleştirip, onu törpüleyip arındararak, bizleri bambaşka dünyalara götürmesini sağlamalı... okuyucu olarak bunu yaşamalıyız... Kitabın bize sunduğu, bu yönü iyi irdeleyebilirsek, eminim entel kesimde, alışkanlıklarından kolayca vazgeçecektir...
Bazıları içinse hobiler arasında yer alır bu eylem, ayrıca bir zaman ayırma gereksinimi duyarlar. kumsalda filan işte, elleri boş durmasın diye. bu bazıları çok satanları okur sadece, otobüste birinin elinde görmüştür, vapurda kestiği çocuk/kız okuyordur, kapağı hoşuna gitmiştir, kitapçı vitrinlerinde, gazetelerin pazar eklerinde "bunu okuyun yoksa ölürsünüz!" tarzı nidalara kapılıp alır, özgür iradesiyle seçmez. işte bu, hassas bir noktadır. Kitabı hayatının parçası haline getirip onsuz yapamayanlar, odasında ufak bir kitaplığı olanlar ve kitabı arada sırada, canı istedikçe hayatına alanlar... kitapları yercesine okuyanlar, her satırının altını çizen, hoyratça kullanır gibi görünse de kitaptan maksimum fayda sağlayanlar; bunlar ilk grupta yer alır.
Özetle bir insanı kitap okuma tarzından tanımak mümkündür. Kendilerini sadece kendi gibilere belli eden gizli örgüt üyesi gibidirler aslında.
Bide farklı bir tarzda kitap okuyup, okuduğunu çevreye hissettirmeye çalışan kesim vardır.. Genelllikle biz bunlara; entel kesim diyoruz. Yanlamasına giyilmiş bir şapka, garip desenli siyahlı çizgili bir flar ve nerede olursa olsun kitap okuyacağım diye gayret içine girilmesi.
Çoğumuz şahit olmuşuzdur bu kesim insanlara.. Bu benim kendi düşüncem ama kalabalığın, gürültünün içinde ben kitap okumam şahsen. Vapurda, metroda, otobüste; trafiğin içindeki müthiş gürültüye rağmen elinde kitabıyla çok insan görmüşsünüzdür.
Ve eminimki, bu kesim; eve gittiklerinde o kitabı rafa koyup bir daha elini sürmüyor.
Ben şuna şahit olmuştum; birgün otobüste seyir halindeyken, ayakta duran bir bayan görmüştüm. Çantasından bir kitap çıkardı; bir eliyle dengesini bulmak için otobüs sarkacındaki tutacağa dokunurken; öbür eliylede kitabı tutup okumaya çalışıyordu..
İnanamadım gözlerime, bu şimdi kitap aşkı mı? yoksa gösteriş aşkı mı? yıllardır bu kesime alıştım artık..
böyle kitap okumayalım.. bence kitap; ruhumuzu sanat yoluyla güzelleştirip, onu törpüleyip arındararak, bizleri bambaşka dünyalara götürmesini sağlamalı... okuyucu olarak bunu yaşamalıyız... Kitabın bize sunduğu, bu yönü iyi irdeleyebilirsek, eminim entel kesimde, alışkanlıklarından kolayca vazgeçecektir...
YORUMLAR
Her zaman olduğu gibi ilk yurt dışında görmüştüm " el kadar kitaplar" özellikle metrolarda banliyölerden şehre gidenler kocaman hantal kitap yerine "küçük " elde rahat tutup okumaya yarayan...
Kitap her yerde okunabilir bence ; gece yatağınıza uzanıp, sahilde boş boş güneşlenirken, yolda boş boş dışarı bakmak yerine zamanınızı okuyarak geçirebilirsin. Bu bir roman olabilir yada yaşanmış tarihi olay, yada birinin hayatı ....
Avrupa da pek çok ülkede insanlar metro da, otobüste, tramvayda kitap okuyorlar. Bunun gösterişle ilgisi olduğunu kendi adıma hiç düşünmüyorum. Keşke becerebilsem de bende okusam ne yazık ki başım dönüyor okuyamıyorum haraket halindeyken:) Yoksa saçma sapan sağa sola bakınmaktan, her gün ezberlediğimiz tabelaları vs okumaktan, boşa geçen zamanı kaliteli zamana çevirebilmekten daha hoş ne var?
Kısaca okuyalım da nerede okursak okuyalım diyenlerdenim:)
ilk öncelikle emeğinize yüreginize sağlık guzel bir yazı olmuş .. bir yerde üzgünüm size katılamıyorum. İşim yorucu ve sorumluluğum ağır her gun 2 saat süren bir iş yolculuğu ... ilk başlarda camın kenarına koyup filim şeridi gibi gecen hayatımı sorguluyordum.Yorgunluğum daha artıyordu malum hesaplaşmalarla süren koca 2 saat :) Şimdi mi benim tutkum olan kitabımı alıyorum bir dalıyorum ona dünyadan sıyrılımısım kaptırıyorum kendimi yazarın hayal alemine... Ne gösteriş aklıma geliyor nede başka birşey arabaya yok şu binmiş ne giymiş (bayanların tipik özllligidir )yakışmışmı yok hayatım neden bukadar acı neden şunu yaptım pişmanlık vs duygularından cok uzaklardayım : ) kısacası okumanın yeri zamanı olamamalı diyenlerdenim :)