Zamanında tembel bir çocuk varmış. Annesi onu şehrin ileri gelen bir keçeci ustasının yanına çırak olarak vermiş meslek öğrensin diye.

Çocuk başlamış ustasının yanında çalışmaya. Gel zaman git zaman işin zorluğundan olsa gerek çocuk bıkıvermiş bu işten. Bir gün işe gitmemiş. Günler birbirini kovalarken bizim çocuk hala işe gitmezmiş.

Annesi merak edip sormuş: “Oğlum neden işe gitmiyorsun ustan bir şey demesin!”,

çocuk basmış cevabı “Anne demiş ne var ki ben zaten işi öğrendim, keçeyi suluyorsun, çeviriyorsun, bastırıyorsun” demiş.

“Peki demiş” annesi.

Çırağını merak eden usta bir gün dayanmış çırağın evine, kapıyı çalmış.

Anne açmış kapıyı, usta “sizin oğlan kaç gündür işe gelmiyor, nerede bu çocuk?,

annesi demiş ki usta “Bizim oğlan işi öğrenmiş”,

“Nasıl?” demiş usta, “çeviriyorsun, bastırıyorsun o kadar” demiş anne.

Usta ne desin, “Kendi öğrendiği yetmiyor bir de annesine öğretmiş!”