Bazen  aklımızı kullanırken  bile, yanlışlarla  dolu hatalar yaparız .. ama  hatalar  zaman gectıkçe  unutulur  olsun deriz hatasız kul  olmaz insanız ve  affederiz.

Ama  öyle  hatalar  vardırkı  unutulmaz  affettım desen de  hafızandan  hiç  çıkmaz  devamlı  gelip aklına girer  yine üzülürsün.. evet unutulanlar acıtmayan  hatalardır ,unutulmayanlar ise insanı yaralayanlardır Ve. Bu da  insanı yaşama bıktırandır..

Büyüme sen ey çocuk  bırak  çocuk  kal. İnanki   hafızan da yer yok çok küçük  hiç  algılamaz  küçücük beynin fazla dolmaz bu hayatın yükünü kaldıramazsın ki  işte bu yüzden büyüme sakın büyüme ....

Oysa ne  güzeldi  çocukluk yılları. misketle bahıs oyunları oynardık avuçlarımıza topladığımız da çıkardığı sesler kulagımıza  müzik nağmeleri gibi gelirdi ben cebime ne zaman elimi  atsam mutlaka  misketlerim le buluşurdu parmak uçlarım. hele bayramlarda topladığımız harçlıklar la ilk işimiz en yakın bakkal  amcayı  zengin edecez gibi  neler  alırdık. rengarenk balonlar, topaçlar, birde su tapanca alırıdım ki  su doldurr kedleri kovalar ıslatırıdım. aklıma geldikçe çok özlüyorum çok ):  çocukluk anılarımız  ne kadar güzeldi can yakmaz yaralamazdı ...

Hele bir keresinde yağmur yağmıştı  elimde topacımla koşarken düşmüşüm  eyvah annemim  bayramlık aldığı  kıyafetım çamur için de  annem üzülmesin  diye evimiz bahçe içindeydı arka tarafta bir musluk vardı o  yağmurlu günde çamurlanan kiyafetımı üzerimdeyken yıkamaya  çalışıyordum hava soğuk ve ben o sogukta kıyafetımı yıkayayım dıye suyun altında saatlercemi bilemiyorum ne kadar kalmışım  o  geceyi  40 derece ateşle geçırdım de ama yinede canım  yanmamıştı iyileşince unutuvermıştım... 

Keşke hiç büyümemiş olsaydım, keşke çocuk kalsaymışım verseler bana  bir şans mümkün olsa ilk yapacağım  şey zamanı geri yüklemek olurdu  ama böyle bir şansım yokki.  ileriye  bakamıyorum gün geçtıkçe  acılar çok daha büyüyor  hayat bir okadar daha daralıyor, labirent yollarda kayboluyorum yolumu bulamıyorum ben aradıkca peşimden onca kışılerinde aynı yolu takıp ettıklerini farkedıyorum,sanki beni kovalarcasına.

Kaçmak istiyorum  ağır gelen  her şeyden  sırtından vurup elindekini çalanlardan, arkandan konuşup yüzüne gülenlerden, kısaca seni aptal yerine koyup aldatanlardan kaçmak istiyorum, oyunlardan değil oyunculardan kaçmak istiyorum, hayat bir film  bizler  bir  oyunncumuyuz evet...

Benim  rolum çok ağır  sanki uzun metrajli  bitmiyor.                                          Her  seferinde  tamam diyorum artık yeter dedikce tekrarlanan  acı ve üzüntüler yine benimle, bırakmıyor peşimi,  kaçtıkça  kovalanıyorum, şimdi Tam  sırası   diyorum yine elimi bir güç geri çekıyor  bana  yaptırtmıyor nedense, oysa  başarsam tüm güzellikler benim olacak huzura kavuşacak Tüm umutlar yüreğim temizlenecek belkıde yada hafızam tamamen çökecek biliyorum..

Ama  bu son kararım  artık başaracağım...?

Derler ya  saf  görünürüm ama oynanla oynarım.. Saflığı oynamam  ama hiç kimseyle de oynamam.. tek fark yanılmam görürüm  ve seyrederim sadece acırım.. bir yere kadar acima hissi de  kalmaz, hazmedemez  kaldıramaz yüreğin ve   yaşatılanlardan  intikam  düşer  aklına..  Şimdi  hesap yorgunluk ve aldatılmışlık topladım hepsini  işte . sonuç ... karar verdim çocukluğumu istiyorum  çocuk  hep çocuk kalmak istiyorum ve  kalacağım yeniden  bir  hayat  ama  nerde   hoşcakalın bu son yazımdı  tekrar yazarmıyım  bilmem  artık  yorgunluk sadece yüreğimde  değil  göz kapaklarıma da düştü    akşamların çığ taneleri  üzerime  yağıyor  ben üşüyorum  bedenim  buz kestı  titriyorum  işte ben  sonunda çocukluğuma  gidiyorum ben büyümem  artık ):

----------------------------------<3 ------->:  QOBRA 55