Anayurdumuz Facebook ...
08 Haziran 2011, 13.49 A- A+
Anayurdumuz facebook
Gerçekten yaşamlarımız sanal olmuş.
İnsanlar çarşı, pazar, sahil, meydan gezerken birer yabancı gibi hareket ediyorlar.
Bağlar, kültürler, inançlar, gelenekler toplu olarak sanal dünyaya taşınmış.
Genç adam çarşıda görüp etkilendiği kızın bir an önce ismini soyismini öğrenmeye çalışıyor ki bir solukta eve gidip faceden ekleyecek...
Belli ki aşkını facede yaşayacak. Ve düşüncelerinde şu var; acaba bu kızın facedeki fotoları nasıldır. Çok merak ediyor. Face’in sahil kenarında bir bankta oturup muhabbet edecek. Face aile çay bahçesinde o kızla çay içecek. Face restaurantında karşılıklı yemek yiyecek. Face afm sinemalarında beraber vizyon filmleri izleyecekler.
Düşünsenize; uzun zamandır güneş görmeyen bir insan: yüzü teni bembeyaz, gözleri güneş gördüğü için kamaşmış ve kıpkırmızı olmuş. Karşınıza çıkıyor ve merhaba’dan sonra isminizi- soyisminizi soruyor. O insan sanal ülkede yaşıyor. Gerçek hayatta yaşayamaz. E-postaları, virüsleri, oyunları, sanal arkadaşlık sitelerini temsil ediyor. Portresi pc...
Yıllar sonra özgeçmişi sadece pc...
Bu insan sizden etkilenmiş ki, sizi faceden ekleyecek...
Çünkü dışarısı ona yabancı, kızla gördüğü yerde tanışıp konuşmak yerine, onu bir yerlerde bir şey içmeye davet etmek yerine, ana yurdu olan face’de tanışmak istiyor.
Klavye, pc ve aşk...
Son yıllardaki anketlerde genç nüfus çoğunlukla sevgilisiz: yalnız.
İnsanlar yanyana gelmeli, birbirlerinden elektirik alarak tanışmalı. (bu elektirik pc elektiriği değil)
Face’de aşk yaşamaya kalkanlar nahoş insanlardır sonraları da aptal olurlar.
Bir sevgilim olsun face listemde olmasın, msnimde ekli olmasın... Hiç önemli değil, yeter ki ben onunla gün ışığında el ele tutuşup gezeyim...
Gelin görün ki, internet aşktan üstün sayılıyor...
şu isimle ilişkisi var: tamamen sergi ve reklam...
Sonra ne oluyor:
Diyorlar ki esnaf kan ağlıyor. Cafeler boş, kimse sinemaya tiyatroya gitmiyor. Sahil kenarlarındaki banklar sinek avlıyor...
Siz dua edin ki
yedi uyurların hikayelerini ellerinden almayalım....
Gerçekten yaşamlarımız sanal olmuş.
İnsanlar çarşı, pazar, sahil, meydan gezerken birer yabancı gibi hareket ediyorlar.
Bağlar, kültürler, inançlar, gelenekler toplu olarak sanal dünyaya taşınmış.
Genç adam çarşıda görüp etkilendiği kızın bir an önce ismini soyismini öğrenmeye çalışıyor ki bir solukta eve gidip faceden ekleyecek...
Belli ki aşkını facede yaşayacak. Ve düşüncelerinde şu var; acaba bu kızın facedeki fotoları nasıldır. Çok merak ediyor. Face’in sahil kenarında bir bankta oturup muhabbet edecek. Face aile çay bahçesinde o kızla çay içecek. Face restaurantında karşılıklı yemek yiyecek. Face afm sinemalarında beraber vizyon filmleri izleyecekler.
Düşünsenize; uzun zamandır güneş görmeyen bir insan: yüzü teni bembeyaz, gözleri güneş gördüğü için kamaşmış ve kıpkırmızı olmuş. Karşınıza çıkıyor ve merhaba’dan sonra isminizi- soyisminizi soruyor. O insan sanal ülkede yaşıyor. Gerçek hayatta yaşayamaz. E-postaları, virüsleri, oyunları, sanal arkadaşlık sitelerini temsil ediyor. Portresi pc...
Yıllar sonra özgeçmişi sadece pc...
Bu insan sizden etkilenmiş ki, sizi faceden ekleyecek...
Çünkü dışarısı ona yabancı, kızla gördüğü yerde tanışıp konuşmak yerine, onu bir yerlerde bir şey içmeye davet etmek yerine, ana yurdu olan face’de tanışmak istiyor.
Klavye, pc ve aşk...
Son yıllardaki anketlerde genç nüfus çoğunlukla sevgilisiz: yalnız.
İnsanlar yanyana gelmeli, birbirlerinden elektirik alarak tanışmalı. (bu elektirik pc elektiriği değil)
Face’de aşk yaşamaya kalkanlar nahoş insanlardır sonraları da aptal olurlar.
Bir sevgilim olsun face listemde olmasın, msnimde ekli olmasın... Hiç önemli değil, yeter ki ben onunla gün ışığında el ele tutuşup gezeyim...
Gelin görün ki, internet aşktan üstün sayılıyor...
şu isimle ilişkisi var: tamamen sergi ve reklam...
Sonra ne oluyor:
Diyorlar ki esnaf kan ağlıyor. Cafeler boş, kimse sinemaya tiyatroya gitmiyor. Sahil kenarlarındaki banklar sinek avlıyor...
Siz dua edin ki
yedi uyurların hikayelerini ellerinden almayalım....
YORUMLAR
Doğru söze ne denir?.Elinize sağlık.. Çok gerçekçi bir gözlem yapmışsınız. İilave edebileceğim anektodlarım var...Ancak vazgeçtim...sizin gibi bir kaç kez yazmaya çabaladım, sadece uyarı amaçlı ve iyi niyetle yazılmış yazılardı .Alınanlar oldu, kırılanlar oldu .Kelimelerimi eğip bükmeye alışamayıp susmayı tercih ettim, ya da daha doğrusu ettirildim diyelim...Ben ,çok içten ,çok samimi insanı bir görev yaptığımı sanıyorken, arı kovanına çomak soktuğuma karar verildi..
neyse,geçti gitti bitti..ben vazgeçtim..Sizin yazınız içime umut doldurdu..
dua edelim ki yedi uyurlar uyansınlar...