Peki, tamam benim hatamdı...
nokta koydum hep hayata dair başlangıçlarıma ...
gereksizlere gereksiz yere dönüp bir bakış attım..
takıldım günlük uğraşlara ..
denize taş atıp uzakları gözlemekti niyetim, sahili olmayan dalgalara kapıldım...
evet biliyorum hayat ayrıntılarda gizliymiş ..
öyle demişler..
ama kavanoza önce büyük taşları yerleştirmek de gerekirmiş...
Küçükken oynadığım yap-bozları anlıyorum şimdi şimdi...

Ders saatinde hiç geçmeyen vakit tıkır tıkır işliyormuş aslında..
ve insan dururmuş olduğu yerde dünya değil ..
ne kazandım ne kaybettim diye soramıyorum kendime..
çünkü ben aylardır yalnız kendimden tükettim..
"son inci de düştü avuçlarımdan" demiştim bir şiirimde..
kalbim durmadıkça, bu beden terk-i diyar olunmadıkça son inci bendeymiş...
Kalbime yakın diye hep sol elimi uzatmıştım insanlara ...
anahtar sağ elimdeymiş oysa..
en çok seven en az sevilirmiş hep ..

Kalbimi kaçırıp sahile, şarkılarda avutuyorum..
evet hala "gülümse" diyorum...
inadına ...!
"hadi gülümse, bulutlar gitsin..."

Özgür bıraktım gidenlerimi..
bitenlerimi..
kırık düşlerimi..
sımsıkı sarıldım bugüne..
bugün sevdiğim, sevildiğim herkese..
loş da olsa kendi ışığımda aydınlanıyorum ...
Evet özetle .. Ters çevirdim kavanozu.. yeniden dolduruyorum ..........

ve bu konuda yardımlarınızı bekliyorum...