X SALONUNDAN ATILMIŞ BEN ÜZERİNE...
18 Temmuz 2011, 13.43 A- A+
(şikayet yazısı değildir)
Ben Bilge ,Bilgegünes...
Geçen günlerden birinde x salonundan genel sohbette kendime sorduğum (iyi niyetli) bir soru neticesinde atıldım.7-8 yıllık internet kullanıcılığım esnasında ilk kez yaşadığım bir olaydır. etkilendim. bana yabancı olan garip bir duyguyu ilk kez yaşıyordum. ilk anlardaki bu beklenmedik atılma karşısındaki şoke olma durumum sonrasında haksızlığa uğramış küçük emrah moduna, sonrasında ise ivan drago ile karşılaşmaya hazırlanan rocky balboa moduna dönüşmüştü. kendi kendime "-acı yok acı yok" diyordum ("-edriyınnnnnnnn!" diye bağırmak istediğimi de söylemeden geçemeyeceğimm).
evet bütün bunları düşündüm ya da hisettim.çünkü haksızlığa uğramıştım. engellenmiştim. eğer engellenmişseniz, haklı olsanız da haksız olsanız da haklı olduğunuzu düşünürsünüz. birşeyler yapmalıydım. beni atan kişiye haddini bildirme isteğiyle kıvranıyordum. fakat bunu yapamamanın verdiği çaresizlik turnuvalara giremeyecek olmanın çaresizliğiyle birleşip beynimin tüm hücrelerine işlemişti. bu kıvranmalarım neticesinde başka nikle girip ucuzlaşmaları aklımdan geçirmedim değil.öfkeliydim. ben bir insanım zayıf yönlerim var. 3. bir nik alabilirdim. velhasıl yapmadım tabi ki, zayıflıklarım ve öfkemle beraber mantığımı tam olarak kaybetmemiştim ve bu gibi gereksiz eylemler için gerekli olan enerji tembel bünyemde bulunmuyordu. 2. nikle neden girmedim? evet 2. bir nikim var. bir facebokgamyun kullanıcısı olarak kullanamadığım özellikler vardı ve ben facebooktan şifresiz giriyordum.bilmediğim şifrem nedeniyle yeni bir üyelik almıştım.daha sonra bu üyeliği hayırsever kişiliğimle ortak kullanıma açmış sonrasında işe şifresini unutmuştum. evet tembel olduğum kadar unutkanım da.sözün özü, yapmam gerekenleri 1. nikimle yapmalıydım.fakat engelliydi.
kafamda gelişen kısır döngü yerini empatiye zaman zaman ise bilimsel çıkarım yapanların anlayışlı düşüncelerine bırakmıştı. çeşitli benzetmeler de yapmıyor değildim. beni atan x kişisini tarihsel karakterlere benzetiyordum. kendisine gestapo diyesim vardı. führer diyesim vardı. dedim mi? demedim. sadece düşündüm. ben bir insanım ve zayıf yönlerim var.
x kişisinin gereksiz güç gösterisi yaptığını düşünüyordum, elinde yetki bulunan ve bunu hazmedememiş bir çok insan gibi.kafamda ki pankartlarda "kontrolsüz güç güç değildir", " gereksiz güç kullanımına son" sloganları çığlık atıyordu.
bu minvalde ilerlerken sakinleştiğimi farkettim (atılmamdan yaklaşık yarım saat sonra).evet sakindim ve garip bir haz duyuyordum. birden garip bir özgürlük duygusu sardı bünyemi. atılmıştım ,engellenmiştim fakat herşeyi yapabileceğimi hissediyordum.ve internet kullanıcılığım esnasında ki zaman dilimi bir film şeridi gibi geçiyordu gözümün önünden.atılma endişesiyle söyleyemediğim şeylerin pişmanlığını yaşıyordum. burda, geçmişte söylemek isteyip söyleyemediklerim ucuzluk olarak algılanabilir. hayır. öyle değil işte.karşı çıkışlar bile aklın mantığın izinden gitmelidir.
gel zaman git zaman (atılmamda 1 saat sonraki zaman dilimi) düşünceler birbirini kovalar iken, mutlu olduğumu farkettim.atılmak okadar da kötü birşey değildi, hazmedebilen ve düşünebilen bir kişi için.hatta monoton hayatıma farklı bir renk katmıştı.eğleniyordum. bunun için gestapoya bütün o dar bakış açısına rağmen teşekkür edesim bile vardı. ettim mi? etmedim. ben bir insanım,zayıf yönlerim ve gururum var.
sabah olmuştu siteye girdim 1 haftalık engel olduğunu bile bile salona girişe tıkladım heyecanlıydım kullanıcı ayarları yükleniyoru hiç bukadar gergin beklememiştim.ve salona girmiştim. engelimi kaldırmışlardı. kim kaldırdı bilmiyorum.
diyeceğim odur ki;
atıldım hatta engellendim
pişman değilim
yine olsa yine yapardım
bütün bu saçmalığı neden yazdım pek emin olmamakla beraber ben bir insanım ve saçmalıklarım var.
Ben Bilge ,Bilgegünes...
Geçen günlerden birinde x salonundan genel sohbette kendime sorduğum (iyi niyetli) bir soru neticesinde atıldım.7-8 yıllık internet kullanıcılığım esnasında ilk kez yaşadığım bir olaydır. etkilendim. bana yabancı olan garip bir duyguyu ilk kez yaşıyordum. ilk anlardaki bu beklenmedik atılma karşısındaki şoke olma durumum sonrasında haksızlığa uğramış küçük emrah moduna, sonrasında ise ivan drago ile karşılaşmaya hazırlanan rocky balboa moduna dönüşmüştü. kendi kendime "-acı yok acı yok" diyordum ("-edriyınnnnnnnn!" diye bağırmak istediğimi de söylemeden geçemeyeceğimm).
evet bütün bunları düşündüm ya da hisettim.çünkü haksızlığa uğramıştım. engellenmiştim. eğer engellenmişseniz, haklı olsanız da haksız olsanız da haklı olduğunuzu düşünürsünüz. birşeyler yapmalıydım. beni atan kişiye haddini bildirme isteğiyle kıvranıyordum. fakat bunu yapamamanın verdiği çaresizlik turnuvalara giremeyecek olmanın çaresizliğiyle birleşip beynimin tüm hücrelerine işlemişti. bu kıvranmalarım neticesinde başka nikle girip ucuzlaşmaları aklımdan geçirmedim değil.öfkeliydim. ben bir insanım zayıf yönlerim var. 3. bir nik alabilirdim. velhasıl yapmadım tabi ki, zayıflıklarım ve öfkemle beraber mantığımı tam olarak kaybetmemiştim ve bu gibi gereksiz eylemler için gerekli olan enerji tembel bünyemde bulunmuyordu. 2. nikle neden girmedim? evet 2. bir nikim var. bir facebokgamyun kullanıcısı olarak kullanamadığım özellikler vardı ve ben facebooktan şifresiz giriyordum.bilmediğim şifrem nedeniyle yeni bir üyelik almıştım.daha sonra bu üyeliği hayırsever kişiliğimle ortak kullanıma açmış sonrasında işe şifresini unutmuştum. evet tembel olduğum kadar unutkanım da.sözün özü, yapmam gerekenleri 1. nikimle yapmalıydım.fakat engelliydi.
kafamda gelişen kısır döngü yerini empatiye zaman zaman ise bilimsel çıkarım yapanların anlayışlı düşüncelerine bırakmıştı. çeşitli benzetmeler de yapmıyor değildim. beni atan x kişisini tarihsel karakterlere benzetiyordum. kendisine gestapo diyesim vardı. führer diyesim vardı. dedim mi? demedim. sadece düşündüm. ben bir insanım ve zayıf yönlerim var.
x kişisinin gereksiz güç gösterisi yaptığını düşünüyordum, elinde yetki bulunan ve bunu hazmedememiş bir çok insan gibi.kafamda ki pankartlarda "kontrolsüz güç güç değildir", " gereksiz güç kullanımına son" sloganları çığlık atıyordu.
bu minvalde ilerlerken sakinleştiğimi farkettim (atılmamdan yaklaşık yarım saat sonra).evet sakindim ve garip bir haz duyuyordum. birden garip bir özgürlük duygusu sardı bünyemi. atılmıştım ,engellenmiştim fakat herşeyi yapabileceğimi hissediyordum.ve internet kullanıcılığım esnasında ki zaman dilimi bir film şeridi gibi geçiyordu gözümün önünden.atılma endişesiyle söyleyemediğim şeylerin pişmanlığını yaşıyordum. burda, geçmişte söylemek isteyip söyleyemediklerim ucuzluk olarak algılanabilir. hayır. öyle değil işte.karşı çıkışlar bile aklın mantığın izinden gitmelidir.
gel zaman git zaman (atılmamda 1 saat sonraki zaman dilimi) düşünceler birbirini kovalar iken, mutlu olduğumu farkettim.atılmak okadar da kötü birşey değildi, hazmedebilen ve düşünebilen bir kişi için.hatta monoton hayatıma farklı bir renk katmıştı.eğleniyordum. bunun için gestapoya bütün o dar bakış açısına rağmen teşekkür edesim bile vardı. ettim mi? etmedim. ben bir insanım,zayıf yönlerim ve gururum var.
sabah olmuştu siteye girdim 1 haftalık engel olduğunu bile bile salona girişe tıkladım heyecanlıydım kullanıcı ayarları yükleniyoru hiç bukadar gergin beklememiştim.ve salona girmiştim. engelimi kaldırmışlardı. kim kaldırdı bilmiyorum.
diyeceğim odur ki;
atıldım hatta engellendim
pişman değilim
yine olsa yine yapardım
bütün bu saçmalığı neden yazdım pek emin olmamakla beraber ben bir insanım ve saçmalıklarım var.
YORUMLAR
:) ne yazıkki dünyanın hiçbiyernde olmadığı gibi burdada adalet kavramı yok herkes birilerinin adamı birilerinin adamı olmayanlarda aynen gerçek hayattaki gibi dışlanır yani atılır en küçük bi oyun salonu ve en büyüğe doğru ilerledikçe heryerde salgın bi virüs bu onurlu insanlar birilerinin yardakçılığını asla kabul etmez atılsada dışlansada