Hayat çok acımasız diyoruz ya bazen, değil aslında. Nasıl istersek o yönde ilerliyor. Mutlu olduğumuz taraflarla alakalı bir nevi. Bile bile veriyoruz hayata [b]kendimizden bir şeyler[/b] , iyi ya da kötü.Kimimiz basitlikten hoşnut kalırken, kimimiz şaşalı hayata atıyor tüm benliğini. Ne gerek varsa bu kadar gösterişe! Belkide şımarıklık, belki boş vermişlik; belki bencillik, belkide kendini bilmezlik...

  Öyle [b]değişik hayatlar[/b]  var ki; kimi umursamaz, kimi düşünceli; kimi çirkef, kimi saygılı; kimi zengin, kimiside fakir... Herkes bir yol çizmiş kendi hayatında...

  Bir kadın düşünün şimdi! Bakın uzaklardan nasılda dimdik, nasılda sımsıkı tutunmuş bu hayata verdiklerini hiç umursamadan, [b]ne kadarda güçlü[/b] . Gurur kaynağı sanki, parmakla gösterilecek bir olgu, herkes mutlu bu durumdan neşeli, çünkü o kadın mutlu!

  Acaba [b]gerçekten mutlumu[/b] , uzaktan göründüğü gibimi herşey? Yaklaştınızmı hiç yanına merak edip, nasıl böyle güçlüsün diye, gördünüzmü aslında ardında yatan o gizli karanlığı?... [b]Dokundunuzmu kalbine[/b] , hissettinizmi sıcaklığını nefesinin, okşadınızmı ruhunu, bakarken gülen gözleriyle yaş süzüldümü yüzünü okşayan parmaklarınıza, duydunuzmu sesindeki o titrek telaşı...

  Kimbilir ne derdi varda gizemli olmayı tercih ediyor, üzmemek için başkalarını,, iyice bir yaklaşında bakın, [b]kalbi buruk[/b] , ruhu hapsedilmiş o narin bedenine.. Farkında değilsiniz değilmi hiç birşeyin? Nasılsa o kadın mutlu! Paylaşmak nasılda zor olmuş duyguları, ne kadar üşengeç olmuşuz korkak olmuşuz dertlere yaklaşmayı, çözüm bulmayı...

  Kendimizden başka bir şey düşünemez olmuşuz bu hayatta, [b]bizdende aldıklarını kabul ederek[/b] ... Bir kadın düşünün; görüntüsünden çok ötelerde nelerini vermiş bu hayata...

  HAYAT BİZDEN ALDIKLARINI NEREYE GÖTÜRÜYORSUN!!!