KAVANOZDAKİ BALIK
04 Ağustos 2011, 06.30 A- A+
Bir gün kapı çalmış. Ama kapıda kimsecikler
yokmuş. Kapının önünde yalnızca bir kavanoz. Etrafa bakınmış kimseyi
görememiş. Almış içeri kavanozu. Gözleri yaşlı açmış kapağını. İçinde
turuncu bir balık görmüş. Tam o sırada gözlerinden bir damla gözyaşı
damlamış kavanoza.Balık birden kıpırdanmaya başlamış. Daracık kavano......zun
içinde oradan oraya dönmüş durmuş. Kız anlam vermemiş neler olduğuna.
Daha çok ağlamaya başlamış. Üzülmüş balığın haline. Ağladıkça damlalar
kavanoza dökülmüş. Balığın rengi morarmaya başlamış. Sonra anlamış
gözyaşlarının küçük balığı zehirlediğini.Hemen gidip suyu değiştirmiş.
Balık tekrar canlanmış eski haline geri dönmüş.Aradan günler geçmiş. Kız
balığına şarkılar söylemiş durmadan.Dertleşmiş derdini anlatmış.
Balık dinlemiş. Ama ağlamamış hiç. Balığım ölmesin diye. İçine akıtmış
gözyaşlarını. O kadar çok sevmiş ki küçük balığı hiç ağlayamamış, hiç
belli edememiş.Ama günler geçtikçe kız hastalanmaya başlamış. Rengi
solmuş. Halsiz kalmış. Kimse ne olduğunu anlayamamış. Ama kimse
bilememiş, içine akıttığı gözyaşlarının kendisini zehirlediğini. Asıl
ağlarken daha mutlu olduğunu, zehrini böyle dışarı akıttığını kimse
öğrenememiş. Ondan geriye yalnızca turuncu bir balık kalmış... Daha mı
değerliydi uğruna gözyaşlarımızı sakladığımız.. kendimizi zehirlemek
daha mı kolay.. saklanmak.. kaçmak çözüm mü? Daha mı değerli turuncu
balıklar? Daha mı değerli kendi hayatımızdan? Durma ağla. Durma akıt
gözyaşlarını. Dök içindekileri, bırak gitsin gidenler. Bırak ölsün
balıklar, bırak kırılsın kavanoz. Elbet bir balık var gözyaşlarında
canlanacak, elbet bir kavanoz var gözyaşlarından kırılmayacak. Elbet bir
balık var seni ağlatmayacak, gözyaşlarını dindirecek, senin sesinle
konuşacak. Gözyaşlarında bir sorun yok...Kapında bile olsa, tek
mesele yanlış balık, yanlış kavanoz.Ya da yanlış zaman yanlış
insan..
yokmuş. Kapının önünde yalnızca bir kavanoz. Etrafa bakınmış kimseyi
görememiş. Almış içeri kavanozu. Gözleri yaşlı açmış kapağını. İçinde
turuncu bir balık görmüş. Tam o sırada gözlerinden bir damla gözyaşı
damlamış kavanoza.Balık birden kıpırdanmaya başlamış. Daracık kavano......zun
içinde oradan oraya dönmüş durmuş. Kız anlam vermemiş neler olduğuna.
Daha çok ağlamaya başlamış. Üzülmüş balığın haline. Ağladıkça damlalar
kavanoza dökülmüş. Balığın rengi morarmaya başlamış. Sonra anlamış
gözyaşlarının küçük balığı zehirlediğini.Hemen gidip suyu değiştirmiş.
Balık tekrar canlanmış eski haline geri dönmüş.Aradan günler geçmiş. Kız
balığına şarkılar söylemiş durmadan.Dertleşmiş derdini anlatmış.
Balık dinlemiş. Ama ağlamamış hiç. Balığım ölmesin diye. İçine akıtmış
gözyaşlarını. O kadar çok sevmiş ki küçük balığı hiç ağlayamamış, hiç
belli edememiş.Ama günler geçtikçe kız hastalanmaya başlamış. Rengi
solmuş. Halsiz kalmış. Kimse ne olduğunu anlayamamış. Ama kimse
bilememiş, içine akıttığı gözyaşlarının kendisini zehirlediğini. Asıl
ağlarken daha mutlu olduğunu, zehrini böyle dışarı akıttığını kimse
öğrenememiş. Ondan geriye yalnızca turuncu bir balık kalmış... Daha mı
değerliydi uğruna gözyaşlarımızı sakladığımız.. kendimizi zehirlemek
daha mı kolay.. saklanmak.. kaçmak çözüm mü? Daha mı değerli turuncu
balıklar? Daha mı değerli kendi hayatımızdan? Durma ağla. Durma akıt
gözyaşlarını. Dök içindekileri, bırak gitsin gidenler. Bırak ölsün
balıklar, bırak kırılsın kavanoz. Elbet bir balık var gözyaşlarında
canlanacak, elbet bir kavanoz var gözyaşlarından kırılmayacak. Elbet bir
balık var seni ağlatmayacak, gözyaşlarını dindirecek, senin sesinle
konuşacak. Gözyaşlarında bir sorun yok...Kapında bile olsa, tek
mesele yanlış balık, yanlış kavanoz.Ya da yanlış zaman yanlış
insan..
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir