Bir şehri terkederken gece terkedeceksin,sanki gündüz gidersen gözün arkada kalacakmış gibi hissedersin,hava kararacak,tüm ışıklar yanacak,arabaların lambaları farkedilecek,sokaklar hafiften tenhalaşacak,haa,ha birde kış olacak,soğukta terkedeceksin şehri,seni ısıtırken şehrin güneşi kopamassın asla,üşütecek,soğuk iliklerine işleyecek,yağmur sert bir şekilde yüzüne vuracak,o sırada kin kapacaksın işte şehre,kaos ortamı yaratacaksın kendince,kavga edeceksin ve gidişini yağmura,buz gibi havaya bağlayacaksın,gerçek sebebini o an unutacaksın,düşman yaratacaksın yani kısaca,aslında kaybettiğin savaşı kazanmış gibi davranacaksın...

       Sevdiğinden giderken gündüz gideceksin,gece gittiğinde daha bir hüzün kaplar içini,duygusallığın tavan yapar,ayakların götürmez,mümkünse en sıcak havada gideceksin ki,soğuk havalarda sevdiğinin elini tutupta ısındığın günler gelmeyecek aklına,omzunu başına yasladığında karların eridiğini düşünmeyeceksin,nasıl olacak demeyeceksin işte, bulacaksın güneşin en yakıcı olan zamanını öyle kaçacaksın bakmadan ardına.Bu sefer düşman yakıcı güneş olacak sevdiğini düşman yapamadığın için ve bu sefer savaş meydanı olarak görmeyeceksin bulunduğun yeri,ikinizde kaybettiğiniz için...

       ŞEHİRDEN'de gidersin yeri geldiğinde,gerektiğinde YARDAN'da,bedenin gider elbet,taşır seni bir vasıta,o an arkana da bakmassın belkide geri dönme korkusuyla,''ben ikinizden de gittim ama, ikinize de ayrı ayrı birşey yazmak gerekirse'',kısa geçeyim,GİTTİM SANMA.......dersin bide en son.

       İTİRAF:Yazı bir anda çıktı,göndermeden okuyayım dedim,genelde bunu yapmam pek,okuyunca şunu farkettim,bu yazıyı eğer başka biri yazsaydı ve görseydim,''Can YÜCEL'den esinlenmiş'' derdim.Kendim yazdım diye torpil geçmeyeceğim:).Can Yücel'i o kadar çok seviyorum ki,bende esinlenmişim işte:)...Yine aklıma geldin CAN Baba,umarım yerinde rahatsındır...Yarın ölüm yıldönümün, müsaitsen ziyaretine geleceğim...