Bir dünya yaratmak istiyorum. Bu bana göre bir dünya olmalı, kendi kanunlarımı, kendi hükümlerimi, kendi yasalarımı, kendim yaratmalıyım. Kolay ve anlaşılır bir dünya, sizce zor mu? Geleneklerden yoksun bırakılmayacak. Güngörmüş, ihanetten uzak, bağnazlıktan uzak, köleleştirilmemiş, sevginin yüceliğine inanan, insanlardan kurulu bir düzen. Ben hayal mi görüyorum? Çok mu? Özgür ve pratik bir yaşam biçimi arzu ettim acaba?. Bunun gerçekten var olmayacağını savunan birileri var mı? Burada özgürleşmeyi istemeyen bir bedenin var olduğunu düşünen var mı? Bu durumda özgürlüğün var olması için bilgi olması da gerekecek. Bu istemlerin cahil çürümüş mantar kafalıların işi değil. Özgürlüğün varlığına doyumsuzluğuna kavuşmak için, çok alınması gereken yolun gerektiğini bilmemiz gerekir.

Bu durumda kendi varlığımızın bilinci sağlamlaşmalı. Bütün insanların gereksinimleri göz önünde bulundurulmalı. Bütün deneysel koşullar oluşturulmalı. Hep birilerinin dizlerinin dibinde yaşamayı pek severiz. Kendimize özgü bir yaşam biçimi benimsemediğimiz sürece sahip olacağımız bir şey değer yok. Kendimizi ve düşüncelerimizi dosdoğru yönettiğimiz sürece. Var olan değerler bizimdir. Kendimize yol gösteren ahlak değerlerinin yücelmesine yön göstermeliyiz. Kendimizi aşağılık görmediğimiz, sürece aydınlığa kavuşacak yol yakındır. Kimse ahlak yasalarımızı, özgürlük yasalarımızı bizdeki kadar düzene sokamaz. Bir kişinin uygun gördüğü şey nedir? Düzgün yaşam isteği mi? Bunu yaratacağız. Ve bu umutla yaşamak istiyorum. Cesaretiniz var mı? Bu konuda yüreğinizi ortaya koyacak mısınız? Ben varım, Ben yaşamayı seviyorum, uğrunda yaşanacak değerlerim ve erdemlerim var. Böyle diyoruz işte. Belki kendi kendimizi sadece bir teselliden öteye gidemeyeceğiz. En kötüsü, insan gereksinimleri için, kendimiz için, bir şeyler yapamamak. Biçare herkesin bir şey yapma beklentisi içinde olması.