ilginç bir şeydir aslında hayatın boyunca yüzünü görmediğin bir insana aşık olduğunu sanmak. elini falan tutmayı bırak yüzünü bile görmediğin birine karşı beslenmesi normal midir ya da bunun adı aşk mıdır orası tam bir muamma.

özellikle  belirtmek istiyorum; benim bahsettiğim sanal aşk gerçek bir aşka hazırlık için internette yaşanan sanal bir hazırlık evresi ya da gerçek hayatta tanıştığın bir insanla msnde falan kaynaşmak değil, tamamen sanal dünya sınırları içerisinde kalan bir aşk.. yani öpüşmekmiş, sevişmekmiş yok efendim, en fazla kameradan falan görürsün sevdiğini sandığın insanı.

msn başında buluştuğumuz zaman ne yaparız diye hayalleri falan kurarsın ama hiçbir zaman buluşamazsın, gelme sözleri hiçbir zaman tutulmaz. gözlerinin içine bakmadığın bir insan için fedakarlık yapmak zor ya o yüzden kalkıp da başka şehirlere gidilmez. ama tabii ki her zaman "gelicem" denir ki "acaba ne zaman birbirimizi görücez" heyecanı hiç eksilmesin.

acaba boyu benden kısa mıdır, şişman mıdır, zayıf mıdır diye merak edersin ama aslında çok da umrunda olmaz çünkü onun dış görünüşünü değil karakterini seversin - ya da öyle olduğunu sanırsın-

bilgisayar başında uykusuz geceler geçirilir.. karşılıklı şarkı yollamalarla falan ortak paydada buluşulmaya çalışılır.. ortak arkadaşı falan geçtim, ortak bir şehir bile olmadığı için bir süre sonra konuşulacak konular tıkanır.. normalde bir sarılmayla çözülebilecek küçük hadiseler büyük problemlere dönüşür.. kıskançlık krizlerine girilir ama karşındaki gerçekten sevgilin olmadığı için üzerinde bir hak iddia edemezsin, kendi kendini kemirir durursun..ki zaten birlikte bir film bile izlemediğin bir insana nasıl gönül rahatlığıyla sevgilim dersin de nereye gittin diye karışırsın yahu?

Ama en kötüsü nedir bilirmisiniz bir süre sonra sevdiğiniz çıkarsızca karşılıksız sevdiğiniz aşkınıza  sanal aşk mutluluktan çok eziyet vermeye başlar ve o gerçek hayatta "elle tutulur, gözle görülür" insanlar olduğunu farkeder.. dokunabileceği bir sevgiliyi sanal bir aşka tercih eder, sizde  msn listesinde duran, ara sıra "napıyon" denilecek, yüzeysel muhabbetler yapılabilecek herhangi bir insana dönüşürsünüz .. :((

Yaşamaktan kaçmaya çalıştım, o duyguya kapılmak istemedim ama olmadı sanki. Çünkü; denildiği gibi sabah onu düşünüyor, yastığa başımı onunla koyuyorum. Biliyorum geçecek, geçecekte geçene dek biraz burnumu sürtecek o da belli.

Bir an da çok yüzeysel bir tanışmayla o kişinin "aradığınız adam" olduğunu düşünüyorsunuz. Tıpkı şimdi bana olan gibi. Hiç beklenmedik bir biçimde ona şekilleniyorum, ona çekiliyorum. Ve sanki gerçekten ruhumun, kalbimin ve hayatımın ihtiyacı olan oymuş gibi.

Geçecek, geçmeli!. Lütfen artık geçsin :(