Yakınlardaki bir seyahatim sırasında, Mardin'de 650 m2 kocamannnn bir eve misafir oldum.Uzun süredir kimse kalmamış,eşyalar öylece sessiz ,ev ıssız ,heryer toz içindeydi.Hüzünlü bir ev olduğunu düşündüm.Uzun süredir içinde kimse yaşamıyormuş,aşiretin konuk evi olarak kullanıyormuş ama eskiden bir aile varmış içinde.Gece olup herkes ortalıktan çekilince tek ,tek eşyaları inceledim.Hepsinde yaşanmışlıklar vardı ,eski sahiplerinin izlerini,zevklerini,duruşlarını yansıtıyordu.

   İnsanları da dışarıda aynen böyle incelerim ben.Her bir çizgisini,mimiklerini,bakışlarını,beden dilini ..İçinde ruh barındıran ve bedenlerini terketmemiş olanlar hala yaşıyor görünüyordu çoğunda..Ama birde,birde kendinden vazgeçmiş vucutlar vardır  ,ruhunu reddeden,dünyayı umursamayan,aksayan,ağrıyan bedenler..

Terkedilmiş evler gibi...

Bakıldığında ruhundan izler kalmış ,anıları derinlerde...vazgeçmiş...unutulmuş..sevilmemiş..sevmemiş..emek isteyen,sabır gerektiren ,eşelemek gereken...yoran,üzen,sonuçsuz kalan..

Esirgeyen ,çatısı olmayan bütün evlerden ve ruhlardan korusun bizi..

SEVGİYLE..