Gökhan Duman - Keşfedemedigim Hüznüm.
01 Eylül 2011, 01.15 A- A+Beni ben yapan o gözlerine kandim , canimin icini sorma berbat halde. Beni sorma ben ayni yerde , seni sorma sen hep icimde. Simdi de yürüdügümüz yollarda baska bir el ve baska bir beden. Yine bir ask ve yine bir baska neden yine ben ve yine sen ; geçti artik bizden..Senle dolar taşardı bu kalp inanki sormadım sevdiğini , aklıma geldi yine unutma hep gittiğini. Nerde kaldı sevdiğin elin kolunda kimse yokmu sersefil olma bende sen varken bu can inanki hep tertemiz.Son bir perde sana bana dair , son bir bakis ardim sira giderken ; serseri bakislarin kaldi yüregimin en derinliklerinde , bir kac duygum kaldi sana bana dair tertemiz..Bir Sonbahar ateşinde seni dinletirdim kendime , seni dinlerdim ; bizi dinlerdim hüznün ellerinde.Bazen gülmek isteyipte gülemedigim onca anim oldu , bazen yürümek istedigim fakat yürüyemedigim bir cok dakikam oldu. Kendi icimde farkli farkli her gün savas icindeyim , kendimi kaybetmisligimin verdigi acinin son deminde , kac cocugun kendi oyununun ölümleriyle burun buruna geldigimi bilmiyor. Son bir sahne son bir bakis , son bir kapiydi yarim senden baska yok bir cikis.Şimdi en çok kendimi özlüyorum , bir iklimin özetini yakana iliştirip gittiğinden beri. Ben verilecek tüm hesaplarımı bu şehrin omuzlarına yıkıp , kendi yüreğinden kovulan kiracı gibi tasımı tarağımı toplayıp gittim kendimden. Gözlerimi sırtlayıp bahtımın en tenhasına düşürdüğün umutlarım , siirlerimde en ırağına düştüğün uyaklarımla koptum inceldiğim yerden İçimden giydiriyorlar deli gömleğini inan. En çok kendimi özlüyorum gittiğinden beri , cünkü imkânsızlaşıyor İzmarit kokan iklimlerin kucağında kendimde kalabilmek. Her geride kalan gibi, unutulmanın sızılarını basıp yüreğime , en uçlara diktim gözlerimi.
YORUMLAR