..

Bir sürü yazı yazıyorsun. Hatta bir yazını baştan sona okusa anlayacak. Ama olmaz tek bir kelimeye takılı kalıp yazdığın blog'a ille yorum yapacak ya :)

İnsan oğlu çok tuhaf bir yaratık. Kendi içinde yaşadığı başarısızlık ve mutsuzlukları başkalarına mal etmeyi çok seviyor.

Kendi yanlış düşüncelerini , paranoyalarını gerçek zannedip hatalarına daha büyük hatalar katarak hayatlarını sürdürmeye devam ediyorlar. 

Aslında ;  yaşanan sorunların ana nedenlerinden biri, insanların yeterli bilgiye sahip olmadan olayları  yorumlaması ve kişileri yargılamasıdır.

Hiçbirşey dışardan göründüğü gibi değildir.

Ön yargıyla ilgili kısa bir hikaye paylaşmak istiyorum.

~~Bir köyde tek başına yaşayan hamile bir kadın, (çocuğu doğmadan önce kocası ölmüş) kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasada, oldukça uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar.

Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak zorunda kalır. Gelincik ile bebek evde yanlız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Eve geldiğinde gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışcasına gelinciğe saldırır ve onu oracıkta öldürür. Tam o sırada içerideki odadan bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir ve odada beşiği, beşiğin içinde bebeği ve bebeğin yanında parçalanmış olan yılanı görür.