Ne zamandır başımdan geçen bir olayı yazmaya niyetliyim. fırsat bulup kaleme alamamıştım. Bugün Facede bir yazı okuyunca ertelemeye karar verdim.

 Yüksek giriş kat kiralık dairemiz var. Emlakçımız oraya emekli öğretmen yürüme engelli bir bayan kiracı bulmuştu.

ilk girişte bulunan 3 basamak için saç plaka denilen bir malzemeden tekerlekli sandalyeyle rahat rahat geçebilmesi için konaması gerekliydi. Emlakçımıza ; apartman yöneticisine usulende olsa sormasını bizim için asla sorun olmadığını söyledik. Emlakçımız bizi aradığında şok yaşadık. Ben inanamayarak iş çıkışı kendim gittim. Yönetici beni iyi tanıdığı için yoktu evde. Karşı komşusuna gittim. Duyduklarıma inanamadım. Çünkü bana yönetimin buna izin vermediğini ve diğerlerinin de asla izin vermeyeceklerini , oraya kurulacak  olan saç plaka'nın zararlı olacağını söyledi. Ben kendisine ne kadar portatif olup çıktıklarında kaldırılacağını ve yüzeyinin kaygan zemin olmayacağını söylesemde dinlenmedim.

Ertesi gün engelliler derneğine gittim bu konu ile görüşmek için ordada sekreter vardı. Telefon görüşmesi yaptı birileriyle konu ile ilgili hiçbirimiz hiçbirşey bilmiyoruz ne kadar üzücü .!

Kiracı adayı emlakçıyı aradığında emlakçı yönetimin izin vermediğini ancak bizim ev sahibi olarak gerekli kanunu araştırıp gerekeni yapmak istediğimizi söylesede ; kiracı adayımız ben o insanlarla komşu olamam demişti haklı olarak.

Konu ile ilgili bilgisi olan (hukukçu, yada daha evvel başından bu tarz bir olay geçmiş) birisinin hukuksal bilgisine ihtiyacım var.

Şimdiden teşekkürler....

Facedeki yazıyıda paylaşmak isterim

Merhaba anne,ENGELLİ BİR ÇOCUĞUN ANNESİNE SÖZLERİ...
Nasılsın?
Ben iyiyim.
doğmama çok az bir süre kaldı.
Ama sana söylemem gereken birşey var.
... Kimilerine göre bazı eksikliklerle geleceğim..
"Özürlü" diyecekler bana..
Ama ben kimseden "özür" dilemeyeceğim anne..
Senin dışında...
Senden şimdiden özür dilerim..
Beklentilerinin hepsine cevap veremeyeceğim için..
Komşumuz çocuklarını benimle oynatmak istemediği zaman boynunu eğeceğin için..
"Bana doğru düzgün bir evlat bile veremedin", sesini duyarsan birgün..Kulağındaki her yankısı için..
Mağaza mağaza dolaşıp bisiklet seçmenin tatlı heyecanı yerine,
Tekerlekli sandalye almanın burukluğunu sana yaşatacağım için..
Çağrılmayacağımız her aile toplantısı,bayram kutlaması, piknik için..
Yada çağrılacağın ama benim yüzümden gidemeyeceğin her toplaşma, her düzenlenen kadınlar günü için..
ÖZÜR DİLERİM ANNE..

Ama senden bir isteğim var;
Benden sakın vazgeçme anne!
Bacaklarım güçsüz olabilir..
Kolayca tırmanamayabilirim merdivenleri..
Sakın beni taşımaya kalkma anne!
Tamam engelleri birlikte aşalım yine..
Ama sen elimden tutma!
Bana yardım etmek istiyorsan yukarı çık ve bana "gel" de!
Çıkamadığım için ağlayabilirim belki de..
Ama sen ağlat beni anne!
Ağlasamda daha çok merdiven çıkarmalısın bana..
Yoksa asla güçlenemem..

Kulaklarım iyi işitmeyebilir..Konuşmaya başlamam biraz zaman alabilir belki..
Ama sen sakın suskunluğa bürünme anne!
Daha çok konuşmalısın benle!
Daha çok şarkı söylemeli, daha çok kitap okumalısın bana!
Yoksa asla konuşamam...

Belki bazı takıntılarım, ısrarlarım olabilir geldiğimde..
'N'olur bana 'hayır' de anne!
Bana acıdığın ve beni mutlu etmek için, istediğim herşeyi yapma hatasına sakın düşme!
Lütfen ağlat beni anne!
Şimdi beni ağlat ki, ilerde birlikte ağlamayalım..
Yoksa asla ayakta duramam..

Belki etrafındaki insanlardan biraz farklı bir yüzüm olabilir doğduğumda..
Çok iyi görünmeyebilirim belki..
Ama sen yine güzel güzel bak bana anne!
Öyle bakki, bende aynaya baktığımda karşımda güzel bir yüz görebileyim..
Yoksa asla kendime gülümseyerek bakamam...

Bir şeyleri hemen kavramayabilir, çabucak anlamayabilirim belki...
Ama sen yine anlat bana anne!Defalarca anlat!
Benden sakın VAZGEÇME!
Yoksa asla Öğrenemem...

Son birşey daha;
Lütfen bu satırları okurken ağlama!
Çünkü ben yazarken inan hiç ağlamadım ANNE!