Her zaman kestirmeden gitmeye çalışmışımdır. Bunun bir nedeni de acelecilik sanırım. Kararlarımda öyledir. Sonucunda da mutlaka bir olumsuzlukla karşılaşırım. Hani hep derler ya: ‘’ acele işe şeytan karışır.’’ Sanırım bu sözünde doğruluk payı var.

Mesela bir yere gideceğim. Koşar adımlarla yürür, merdivenleri 2'şer 3'er çıkar, nefes nefese kalmış dili bir karış dışarıda, gideceğim yere varmışlığım çoktur. Ki yaz aylarıysa tam bir felaket. Üzerinizde beyaz renkli değil de farklı tonlarda kıyafetler varsa, rexona deodorantlar bile nafile (:

Bir keresinde arkadaşlarla oturmuş meyve yemekle meşgulüz. Tabağımda son olarak kalan bir salkım üzümün tanelerini avucumda toparlayıp, bir kerede yemeğe kalkıştım. Az daha boğuluyordum, zor kurtardılar (: hayır, bu ne acele anlamıyorum. Tabağıma göz diken biri olsa neyse diyeceğim :P

Düşünün yolda yürüyorsunuz. Önünüzde giden bir kişi var. Ve ardından siz onunla yarışır şekilde geçmeye çalışıyorsunuz. Yani bunu da yapabilen bir kişiliğe sahibim. Umarım önde gidenler bu eylemimi fark etmiyorlardır.

Geçen ay kuzenlerimle beraber çıktığımız tatilde, değişiklik olsun diye tamamen aktivitelere katıldık. Sea kayak talebini de geri çeviremedim. 2'şerli kanolara paylaşım yapıldığı esnada, ben şiddetle tek kişilik kano istedim. Sen misin bunu isteyen… git babam git kollarım koptu kopacak. Herkes önde, ben gerilerde kalmış Emrah modunda, 40 derece güneş tepemde. Yazarken bile gözlerim sulanıyor, hala o moddan çıkamamışım:P başına buyruk muhalefetlikle dolaşan kan her bir hücremde. Serüvenin  sonunda sırıtarak bana bakan kuzenlerim, gözlerimin önünden gitmiyor… Tabi bu gidişin birde dönüşü vardı hiç bahsetmeyeyim. Sizler tahmin edin. Neyse ki  parasailing yapmaya kalkışmamışız demeden edemiyorum. (:

3 sene evvel kitapçıda dolaşırken gözüme bir başlık ilişti. ‘’ 26 saatte on parmak öğreniyorum.’’ Tabiî ki  hemen alıp uygulamaya koyuldum. Benim gibi aceleci biri için biçilmiş kaftan derken… ilk 1 saatim tam bir fiyaskoydu. Tuş dağılımına göre yerleşen parmaklar. Harfleri parmaklara ezberletmeyi çabalayan bir sistem. Sıkıntıdan patladım. Kitapla kurduğum yakın ve tutkulu bağ 1 saat içerisinde yok olup gidivermişti. Ama pes eder miyim? 4-5-6 parmağa da olsa tuşları birkaç ay içerisinde ezberletmeyi becerebildim. Ama bu kadar çabuk pes etmemeyi de isterdim :P

Peki hiç güzel yanı yok mu bu aceleciliğin derseniz. Bence arada olumlu yönleri çıkabiliyor. En azından miskin biri olmuyorsunuz. Tabi siz böyle olunca, etrafınızda gördüğünüz uyuşuk ve tembel insanlara karşı kinle bakan bir canavarda oluşabiliyor içinizde. Bunun içinde şöyle bir aklamayla konuya devam edebilirim. Her olumluluk beraberinde bir olumsuzluğa neden olabileceği gibi, her olumsuzlukta beraberinde olumlu bir gelişmeye neden olabilir. Close düğmemi bulamıyorum, bulduğum an felsefik senteorizmama son vereceğim (:

Olumlu örneğime, daha güzel bir konu buldum. Bilgisayar karşısında uyuşmuş bir beyinle vakit harcarken, annemin yardım çağrısıyla irkildim. Gelecek olan misafirleri için kendisi diğer işlerini hallederken, benimde patates salatası yapmamı istedi. Hiç istifimi bozmadan ‘’hı hı, az sonra yaparım.’’  dedim. Tabi yapmayacak olduğumdan emin ve çemkirir mırıldanmalarla yanımdan ayrıldı. Birkaç dakika sonra mutfağa gittiğimde, (bir an evvel yapayım, kurtulayım fikrindeyim) düdüklü tencereyi gözüme kestirdim. Kestirdim kestirmesine de onun düdüğü var. Teferruatı var. Bir de  patlasın al başına belayı. Derken... Patatesleri mikrodalgada pişirme fikriyle, beyimde kocaman bir ampul yanıverdi(: 5-6 dakika sonrasında patatesler hazır. Onlar olurken parmaklarımdan da azar kayıplarla yeşilliklerde doğranmıştı. Yaklaşık  8-10 dakikada işlem tamam. Odama geçip kaldığım yerden bilgisayar keyfine devam ederken, bu sefer kapımı bile çalmadan içeri damlayan muhterem insan, sevgili annem(: ‘’ sen daha otur, ben yaparım’’ deyip gözleri parlayarak tekrar geldiğinde, hissettiğim haz anlatılamaz ((: (azıcık salata tarifi verir gibi oldum ama neyse)

Olumlu örneklerimden en iyisi de, hızlı okuma tekniklerine merak sardığım yıllarda ilerleyebilmiş olmam.

Yani konunun tamamına bakacak olursanız olumsuzluklar diz boyu. Olumlu yönde ise bir arpa boyu yol kat edememişim. Ama kısa yolun kısasını arama isteğim bitecek gibi de gözükmüyor. Henüz bulamadım ama neyse…

Peki size sorsam. Acaba aranızda kısa yolun kısasını bulabilmişler var mı?  ((::