Ağlıyorum, ağlıyorum...
20 Haziran 2006, 23.31 A- A+
Benim bir kedim vardı, adı Çarıç... Sarı beyaz bir erkek kedi... Bundan bir sene önce kardeşi Biyas ile birlikte çalılıklarda bulmuştum annesiz ve aç... Aldım besledim, hasta oldu baktım, beraber uyudum , yedirdim, oyunlar oynadım, kuyruğu yaralandı onla birlikte acı çektim. Üzüldüğümde ağlarken gelir yüzüme patisini koyardı. Oyun oynamayı çok severdi, top peşinde koşturur, sürekli mutluluğundan hırlardı. Ama artık o pati yok ... Gitti çok uzaklara belki bir yıldıza gitti... Köpek boğmuş... Dün gece koştum boğma sesine son sesiymiş duyduğum kedimin..Çarıç artık yok...Oysa çapkındı kedim kız kedilerin peşinde koşardı, köpek yanına gelince oyun sanmıştır belki, oysa çırpındım karanlıkta bağırdım ama yetişemedim...Ağlıyorum ağlıyorum çok acı çekiyorum...o benim bebeğimdi... İçim acıyor, evin bir kaç köşesinde bir iki tüyüğ kaldı dağ gibi kediden.Hayat çok acımasız, yapamıyorum kaybetmelere dayanamıyorum...Çarıçım, bitanem, dünyanın en güzel sarı kedisi , ayrık patilim ne olur dön geri ev sessiz, hırlaman yok, ne olur dön geri sana hiç kızmayacağım, gel tırtıkla halıları hadi, dön geri.. Seni çok özledim kedim bana insandan daha yakın can yoldaşım canım kedim gel geri....
YORUMLAR
...:(((((
kutlarım sizi duygularınızı çok güzel ifade etmişsiniz...
ama üzülmeyin lütfen..
üzülmeyindee ÇARIÇ gittiği yerde huzur bulsun..:(((