Blogların birinde okuduğum böceklerle ilgili bir yazı bana geçmişte yaşadığım bir olayı hatırlattı

         Herkesin fobileri vardır.Benimki biraz abartılı galibağa ama eskisi kadar kötü değilim en azından aşağıda okuyacağınız anıdaki kadar kötü değil  artık böcek görünce çığlık atmıyorum ve kaçmıyorum sessizce gidip bir kitap alıp üstüne atıyorum ama hala ölüde olsa onları alıp atamıyorum bu kadarı bana yeter olmasada olur :))

               Benim için korkunç sizin için komik bir anı  ---- Eşim il dışına çıkıyor, sordum ona -ya sen gidince evde böcek çıkarsa ben napıcam diye oda büyük oğlumla konuştu diyor anne ben hallederim sen merak etme bunu diyen o zamanlar 8 yaşındaolan oğlum  neyse eşim gitti daha o sabah ihtiyac için kalktığımda merdivenlerde böcek gördüm ama aşağılardaydı dedim sabaha kadar gider o geri yattım yaklaşık 1 saat sonra benim ufaklık kaldırdı beni saat 6 falan aşağı kata inmek istiyor bi baktım böcek merdivenlerde hala gitmemiş hemde 2-3 basamak yukarı çıkmış ben nasıl korktum anlatamam başladım ağlamaya eşimi aradım adam otobüste telefonda beni sakinleştirmeye çalışıyor yok olmuyor ben hala ağlıyorum sonunda büyük oğlumu istedi zavallımı uykudan kaldırdım telefonu verdim 1 dk sonra geldi anne ben onu hallederim diye gitti böceğin yakınına baktı baktı sonra geri geldi annecim ben sana söz vermiştim ama yapamıyacağım galiba dedi çocuğamı üzülsem kendimemi bilemedim ben başladım tekrar ağlamaya şimdi çok komik geliyor tabi ama o zaman dehşet bi korku filmi gibiydi benim için saat 7 oldu eşimi tekrar aradım zavallım yarım saat bana dil döktü bir otobüs dolusu erkek trabzona gidiyorlar tabi eşim ne konuşuyosa herkes dinliyo ama benim umurumda değil  sonunda sakinleştim bu arada böcekte merdivenleri çıkmaya devam ediyor he rzaman insan görüp kaçacak delik arayan böcek merdiven çıkıyor neyse  çocukların peluş bir oyuncağını aldım elime ve böceğe attım isabet etti ve ters döndü aman tanrım böcek çıldırdı ayakları yukarda ama nasıl kendi etrafında dönüyor o dönüyor ben çığlık atıyorum ağlıyorum gene eşimi aradım adam gene sabırla konuşuyor benimle birçoğunuz diyor ben olsam telefonu kapatırdım biliyorum ama o benimle sakin sakin konuşuyorbeni sakinleştirmeye çalışıyor  bu arada çocuklarda korkup ağlamaya başladılar onları korkuttuğum için kendimede çok kızmıştım sakinleştim ve eşimin kalın kitaplarından birini aldım merdivenlerden inmeye başladım böceğin bulunduğu basamağa 2 basamak kala durdum ama bakamıyorum böceğe korkudan kitabı yere bıraktım atmadım olduğu gibi bıraktım böcek altında kaldı biz tek sıra halinde kitaba bile dokunmadan aşağıya indik ve saat 8:30 du öğleye doğru ufaklık yukarı çıkmak istedi gene bana kalsa ömrüm billah çıkmam yukarı ama mecburum komşuları gezmeye başladım böcekten korkmayan birini buldum ölü böceği kaldırdı ve attı tabi ben nasıl teşekürler ediyorum kadın bana gülüyor :) Bu böcek maceralarımdan sadece birisi daha neler var neler :)) Sizin yapıcağınız yorumları biliyorum en azından bir kısmınızın

___ Ufacık şey sana ne zarar verebilirki saçmalık senin yaptığın

___ Yazık sana birde anne olucaksın o çocukları korkutmaya ne hakkın var

___ madem o kadar korkuyorsun bir doktora git

____ Evin köşelerine böcek ilaçları koymayıdamı akıl edmedin        yada

___ Eşini hiçbir yere gönderme bunları çekip çocuklarınada çektireceğine