''Her işte bir hayır var'',''evet terkedildim ama çok üzülmedim'',''bu sene kazanamadım ama daha iyi oldu seneye daha iyi biryeri kazanacağım'' ve bunların yanına yazılabilecek binlerce örnek.Bir tür telkindir avuntularımız,bir tür güç gösterisi,''yıkılmadım,ayaktayım'' demenin daha bir kestirmesi sanki,ya da yenilgilerimizle yüzleşmenin verdiği soğuk korku,ya da o an için ertelemek gibi acı gerçekleri.Sebep ne olursa olsun mevcut zaman için gerekli gibi gözüken avuntuların acısı belli bir zaman sonra yine bizden çıkacaktır,seninde dediğin gibi karanlık odada saklanırken mutlaka biri bizi bulup ''sobe'' diyecektir.Kısa ve öz anlatılmış,içi dolu bir yazı olmuş...

   Ah Avuntularımız.. Vah Tesellilerimiz.. Korkumuza ne sevincimizi ne üzüntülerimizi yaşayabiliyoruz.  Ayrıldık, ama kendi kaybetti umrumda değil ''Acımadı ki, Acımadi ki'' ..  Nedir bu millete kendimizi güçlü gösterme çabamız
   Kardeşim ayrıldım üzüntülüyüm ağlarım, zırlarım, üstümü başımıda yırtarım. kendimi teselli etmek mi yapmam arkadaş, avutamamda kendimi nede başkalarını bitti o kadar.. Sırf ayrılık olayı ile ilgili değil tabiki hayatımızda ki her alanda olmalı bu.
Tabi bizim üzüntülerimizle beslenen insanlar yüzünden, İçimize ata ata şiştik arkadaş ya..
Kendimize bile itiraf edemez olduk gerçekleri, Saklanmayalım karanlık odalara softcuğum, çıkaralım kuytu köşelerden üzüntülerimizi yatıralım masaya alalım bi Neşter, Makas deşelim, üzüntülerimizi, sıkıntılarımızı ufak bi operasyonla özgürce yaşayalım mutluluğumuzu.