gamyun.net'i doğru görüntüleyebilmek için tarayıcını güncellemelisin, güncelleyemiyorsan başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsin.

BLOG

ßir Adım Daha Kaldı....

10 Ekim 2011, 21.58
A- A+

Durdum öyle bir adım kala o denize. Hani bir adım atsam o soğuk suların içinde olacam. Çizginin tam ortasında kalıverdim. Hani yaşamla ölüm arası bir çizgi bu. Her şey benim elimde ya ölmek ya kalmak. Martılara baktım öyle, vapurun arkasından bir simit için uçuşup duruyorlardı. Hepsi bir yarış içerisinde çığlıklar arasında. Gülümsedim, bir tebessüm ettim öylece boş boş. Aynı insanlar gibiydi her biri, hepimiz gibi bir yarış içinde.

Soluma baktım öylece, o ihtişamlı köprüye. Anadolu ile avrupayı birbirine bağlayan o kemere. İnsanlar gibiydi aynı. Arada bir köprü yokmudur zaten her insanın insanlarla kurduğu kimi zaman gözüken kimi zaman gözükmeyen. Üstünden arabalar geçiyordu. Beyazın ve kırmızının en güzel olduğu ve parladığı saatlerde. Ona da bir tebessüm savurdum öylece onlarda bir yarış bir kovalamaca halinde gidiyorlardı öylece. Martılar gibi onlar da bir kovalamanın içinde. Kimi evinde ki çocuklarına kimi ise belki de bir halı saha maçına yetişme çabası. Belki de biri sevdiğine doğru yol alıyordu.

Birden kafamı aşağıya eğip ayağımın dibinde yüzen balıklara ilişti gözüm. Denizde ki birkaç lokma ekmek parçasından ürkek ürkek bir ısırık alıp karınlarını doyurmaya çalışıyordular. Onları da insanlara benzettim bir tebessüm atarak. Bazılarımız öyle değilmiyiz zaten. Birbirimize ürkek yaklaşımlar, güvensizlikler. Yani aslında hepimiz aynı değilmiyiz. Sadece türlerimiz farklı işte.

Ben o çizgideydim halen. Biraz deniz kokusu, biraz uçuşan martılar, birazda işte insanların koşuşturması. Varılmak istenen onca şey. Kimi zaman ayaklar altına alınan bizler. Farkında olmadan çiğnediğimiz o kadar çok şey var ki. Bazen çiğnediklerimiz hep farkında olduklarımız da olabiliyor. Aslında her birimiz katiliz. Öldürdüklerimizi yüreğimizde ki mezarlıklara gömen katiller. Ortada faili meçhul bıraktığımız cinayetlerin katiliyiz bizler.

O çizgide kalıp insanları hayvanları doğayı seyretmek hoş güzel de, amaçlar yapılanlar üzücü. Şimdi insan olmak mı yoksa bir hayvan olmak mı asıl mesele. Yoksa bir adım atıp sonsuzluğu yaşamak mı. Yada bir tebessüm atıp gülüp geçmek mi….

Saygılar sevgiler…

ßu bir Cute Curute Kosovalı yazısıdır.

YORUMLAR

10 Ekim 2011, 22.25
İnsanlar bir birleri hakkında o kadar hayal ve umut yeşertip sonra da bunları özenle ihtiyarlatıp sonlandırıyorlar ki,sessiz sedasız bir girişimden öteye geçemiyor bütün bu niyetler.Çok insan vardır ki,karanlıkların içinden bir iki iyi niyet çalıp bunların üzerine inatlaşıyorlar.Dediğiniz gibi beynimizde açtığımız her dosyayı,üzerine çok gizli kaşesini vurarak gönül dünyamızın emanetine veriyoruz sadece.Karıncaların yaşama sistemine baktığımda bile bir insan olarak halen %000.099 safhasında olan beynim etna gibi türlü patlamaları çıkarma yapıyor o bahsi yapılan çizginin diğer tarafına.Bu yazıyı kaleme alan da galiba,düşüncelerini mürekkebin kapanına av yaparak rahatlamış.İstediğimiz zaman bir ağaç bir halı bir dağ yada bir at olup,biraz olsun kaçağa düşememek ne kadar saçma dimi.Bari böyle bir yetenek verilseydi bize.E bir de insanız bir taraftan,istekler bitmiyor işte:).Sanırım bu yazıyla onlarca gönüle taziye sunmuşsunuzdur.Teşekkür.Esen kalın.
Yorum yapabilmek için ÜYE GİRİŞİ yapmalısın