Hayatın anlamını kavramak için dünyayı dolaşmaya çıkan bir genç, gezdiği ülkelerden birinde ünlü bir bilgeyi ziyarete gitmişti. Gezgin genç, bilgenin yaşadığı evde, tüm duvarların kitaplarla kaplı olduğunu gördü... Fakat evi dikkatle gözden geçirdikten sonra, yerde bir kilim, duvar dibinde yatak olarak kullanılan bir sedir, ortada ise bir masa ve sandalyeden başka evde hiçbir eşyanın olmadığını gördü ve merakla sordu: "Neden hiç eşyanız yok?" dedi. "Koltuklarınız, kanepeleriniz, büfeleriniz... Onlar nerede?" Bilge, bu soruya karşılık olarak kendi bir soru sordu gezgin gence; "Senin de yalnızca, sırtında taşıdığın küçük bir çantan var, yavrum" dedi. "Peki, senin eşyaların nerede?" Gezgin genç, kendini savunurcasına yanıtladı bu soruyu: "Ama görüyorsunuz.... Ben yolcuyum.""Ben de öyle, yavrum" dedi... Ünlü bilge, hak verircesine güldü: "Ben de öyle.”

Hikâyeden çıkartılan dersler:

-YOLCU OLDUĞUNU BİLEN HER DAİM MÜTEVAZIDİR.
-GURURA, KİBİRE KAPILMAZ.
-KENDİNİ DİĞER İNSANLARDAN ÜSTÜN GÖRMEZ.
-KALB KIRMAZ.
-ÇALIP ÇIRPMAZ.
-SAHİP OLDUKLARINA BUNLAR BENİMDİR DEMEZ.
-SADECE BELLİ BİR SÜRE İÇİN YANIMDADIR EMANETTİR DER.
-ZAMANI GELİNCE EMANETLERİ BIRAKIR KABİR KAPISINA İKİ METRE KEFENLE GİDER

..ALINTIDIR...