İş konuşmaya gelince bende dahil olmak üzere bir çoğumuz dürüst, özverili, iyi niyetli, ruh güzelliğine önem veren, delikanlı, hanımefendi, önyargıdan uzak v.s melek gibi insanlar olduğumuzdan dem vururuz. Doğru olan ne varsa Allah hepsini vermiştir bize.

Peki ya icraata durum nedir. Birkaç örnekle bakalım duruma.

-Adam iki metre ve 120 kilo ise ve bir tartışmaya girdiyseniz bu kişiyle “pardon abi yanlış anladın sen beni” der ve oradan kaçmanın yolunu ararız. Ama adam 1,20 boyunda ve 50 kilo ise “ne diyosun arkadaşım sen uzatma kırarım kafanı” olur hitabımız. Hani delikanlıyız ya. Kime delikanlıyız güçsüz olana.

-Karşıdan iki kız gelir kızlardan birisi görüntü itibariyle dünya güzeli, diğeri ise sıradan dikkat çekmeyen bir tip. Böyle bir durumda bütün erkeklerin gözü güzel olandadır. Bu ikilinin ruhlarının ne kadar güzel veya çirkin olduğunun hiçbir önemi yoktur. Güzel olanın içinde beklide şeytan gizlidir ama biz yine de ondan alamayız gözümüzü.

-Bayanlar için de durum farklı değildir onlarda yakışıklı olana bakmayı tercih eder.

-İki araba yanaşır otoparka birisi Türk malı şahin diğeri mercedes, park görevlisi büyük bir itina ile açar mercedesin kapısını, şahine de şu karşıya çek kardeş der. Bu araçlardan çıkan insanların ne kadar insan olduğu arabalarının markaları ile orantılıdır.

Biri bizi acımasızca eleştirdimi hemen çıkarır pençelerimizi ve saldırıya geçeriz. Ama sözde höşgörülüyüz.

Bu örnekler uzar gider ve hayatımızın ta kendisidir.