Yalnızlık benim hep yanımdadır. Aslında her an... Mutluyken bile... Üzgünken de...

Bazen o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi işte o an sevdiğimin yanında olmak istiyorum. Olamıyorum. Çünkü uzakta. Hava yağmurlu ve kış olduğu zaman soğukta da yalnız kalıyorum. Aslında içim ve çevrem yalnız benim. Kendimle yalnız kaldığımda geçmişimi ve geleceğimi düşünüyorum. Diyorumki'Hep yalnızmı kalacağım?'

Yeni yıla  bir dolu dileklerle girerken o zaman bile yalnızım. Dedim ya her an...

Arasıra canım içim sıkıldığından ağlamak istiyor. Ama kimse yok başımı omzuna yaslayayım.Diyeceksiniz ki 'Hiç mi arkadaşın yok?' Hiç mi eşin dostun yok? Ben hepsini doğup büyüdüğüm yerde bıraktım. Arkadaş deseniz bir sevgilim var hayatımda bir de buradan edindiğim iyi bir arkadaş. Ama çoğu çıkara dayalı o yüzden fazla arkadaşım yok. Seni kullanabiliyorsa arkadaşısın sonra da seni tanımazlar.

Acaba benim gibi içi yalnız olan varmı?