ÖğreTMenin Başından Geçen Gerçek Bi HiKaye...!
05 Aralık 2011, 16.40 A- A+
Bayan Rachel dersler basladıgında 5. sınıf ögrencisi David’i gözlemlemis onun diğer çocuklarla oynamadığını; giysilerinin kirli, saçlarının da oldukça dagınık oldugunu görmüs ve yadırgamıstı. David’in dosyasını incelemeye karar verdi. Incelediginde oldukça sasırdı. 3. sınıf ögretmeni: “Annesinin ölümü onun için çok zor oldu. Babası ona yeterince ilgi göstermiyor ve eğer bir şeyler yapılmazsa evdeki olumsuz yasam onu etkileyecek.” diye yazmıştı Simdi Bayan Rachel sorunu çözmüstü ve kendinden utanıyordu.
Ögrenciler ona güzel kağıtlara sarılmış, süslü kurdelelerle paketlenmis Noel hediyeleri getirdiginde kendini daha da kötü hissetti. Çünkü David’in armaganı kaba, kahverengi bir kese kagıdına gelisi güzel sarılmıştı.
Bunu diger ögrencilerin önünde açmak ona acı verdi. Birkaç tası düsmüs, sahte taslardan yapılmış bilezigi ve üçte biri dolu parfüm sisesini görünce ögrenciler gülmeye basladılar. Fakat ögretmen, bilezigin ne kadar zarif oldugunu söyleyerek ve parfümden birkaç damlayı bilegine damlatarak onların bu gülmelerini bastırdı.
O gün okuldan sonra David ögretmenin yanına gelerek “Bayan Rachel, bugün hep annem gibi koktunuz” dedi. Çocuklar gittikten sonra ögretmen uzun süre agladı. Sonraki günlerde David’e özel bir ilgi gösterdi. Onunla çalışırken David’in zekasının tekrar canlandığını hissetti. Ona cesaret verdikçe, çocuk gelisiyordu. Yıl sonunda David, sınıfın en çalıskanı ve kendisinin de en sevdigi ögrenci olmustu.. Ondan mektup alana kadar 6 yıl geçti. O mektupta liseyi bitirdigini ve sınıfındaki üçüncü en iyi ögrenci oldugunu ve Bayan Rachel’in hala hayatında gördügü en iyi ögretmen oldugunu yazıyordu. Dört yil sonra, bir mektup daha aldı David’den. Üniversitede okudugunu ve iyi dereceyle mezun olmak için çok çaba sarf etmesi gerektigini yazıyordu. Ve Bayan Rachel hala onun hayatında tanıdıgı en iyi ögretmendi. Daha sonra dört yıl daha geçti ve bir mektup daha geldi. Iyi bir dereceyle üniversiteden mezun oldugunu ama daha ileriye gitmek istediğini yazıyordu. Ve hala Bayan Rachel onun tanıdıgı ve en çok sevdigi ögretmendi. Bu kez mektubun altındaki imza biraz daha uzundu. Tip Doktoru ünvanı eklenmişti adının altına.
Sonra ilkbaharda bir mektup daha aldı Bayan Rachel. David, çok iyi bir kızla tanıştığını ve evlenecegini yazmıştı. Ve babasının birkaç yıl önce öldüğünü ve Bayan Rachel’in düğünde, damadın anne ve babası için ayrılan yere oturup oturamayacagını soruyordu. Tabii ki oturabilirdi. Ve tahmin edin ne oldu? O törene giderken birkaç taşı düşmüş olan o bilezigi taktı. Ve tabii ki Noel’de David’in ona verdigi ve annesi gibi koktugunu söyledigi parfümü de sürdü.Birbirlerini sevgiyle kucaklarlarken, David onun kulagina “Bana inandiginiz için çok tesekkürler, Bayan Rachel. Beni önemli hissetmemi sagladıgınız ve beni hayata döndürdügünüz için...” diye fısıldadı. Bayan Rachel gözünde yaslarla ona karşılık verdi:
“Ben sana tesekkür ederim, yanılıyorsun, seninle karsılaşıncaya kadar ben öğretmenliği bilmiyormuşum.” dedi.
Ögrenciler ona güzel kağıtlara sarılmış, süslü kurdelelerle paketlenmis Noel hediyeleri getirdiginde kendini daha da kötü hissetti. Çünkü David’in armaganı kaba, kahverengi bir kese kagıdına gelisi güzel sarılmıştı.
Bunu diger ögrencilerin önünde açmak ona acı verdi. Birkaç tası düsmüs, sahte taslardan yapılmış bilezigi ve üçte biri dolu parfüm sisesini görünce ögrenciler gülmeye basladılar. Fakat ögretmen, bilezigin ne kadar zarif oldugunu söyleyerek ve parfümden birkaç damlayı bilegine damlatarak onların bu gülmelerini bastırdı.
O gün okuldan sonra David ögretmenin yanına gelerek “Bayan Rachel, bugün hep annem gibi koktunuz” dedi. Çocuklar gittikten sonra ögretmen uzun süre agladı. Sonraki günlerde David’e özel bir ilgi gösterdi. Onunla çalışırken David’in zekasının tekrar canlandığını hissetti. Ona cesaret verdikçe, çocuk gelisiyordu. Yıl sonunda David, sınıfın en çalıskanı ve kendisinin de en sevdigi ögrenci olmustu.. Ondan mektup alana kadar 6 yıl geçti. O mektupta liseyi bitirdigini ve sınıfındaki üçüncü en iyi ögrenci oldugunu ve Bayan Rachel’in hala hayatında gördügü en iyi ögretmen oldugunu yazıyordu. Dört yil sonra, bir mektup daha aldı David’den. Üniversitede okudugunu ve iyi dereceyle mezun olmak için çok çaba sarf etmesi gerektigini yazıyordu. Ve Bayan Rachel hala onun hayatında tanıdıgı en iyi ögretmendi. Daha sonra dört yıl daha geçti ve bir mektup daha geldi. Iyi bir dereceyle üniversiteden mezun oldugunu ama daha ileriye gitmek istediğini yazıyordu. Ve hala Bayan Rachel onun tanıdıgı ve en çok sevdigi ögretmendi. Bu kez mektubun altındaki imza biraz daha uzundu. Tip Doktoru ünvanı eklenmişti adının altına.
Sonra ilkbaharda bir mektup daha aldı Bayan Rachel. David, çok iyi bir kızla tanıştığını ve evlenecegini yazmıştı. Ve babasının birkaç yıl önce öldüğünü ve Bayan Rachel’in düğünde, damadın anne ve babası için ayrılan yere oturup oturamayacagını soruyordu. Tabii ki oturabilirdi. Ve tahmin edin ne oldu? O törene giderken birkaç taşı düşmüş olan o bilezigi taktı. Ve tabii ki Noel’de David’in ona verdigi ve annesi gibi koktugunu söyledigi parfümü de sürdü.Birbirlerini sevgiyle kucaklarlarken, David onun kulagina “Bana inandiginiz için çok tesekkürler, Bayan Rachel. Beni önemli hissetmemi sagladıgınız ve beni hayata döndürdügünüz için...” diye fısıldadı. Bayan Rachel gözünde yaslarla ona karşılık verdi:
“Ben sana tesekkür ederim, yanılıyorsun, seninle karsılaşıncaya kadar ben öğretmenliği bilmiyormuşum.” dedi.
YORUMLAR
Herkesin favori meslek grubu vardır.
Benim favorim kesinlikle eğitmenler. O kadar çok anlam yükleyebilirim ki.. öğretmenlere. Ama tevazu duygularına saygısızlık etmekten korkarım.
Ben parfüm hediye edemedim!!! bir gün nikanlanırsam, nikahıma en doğal halinizle gelin.''Tebeşir kokusu'' benim için en anlamlı kokudur sevgili Öğretmenlerim.!!
SEVGİYLE KALIN....