gamyun.net'i doğru görüntüleyebilmek için tarayıcını güncellemelisin, güncelleyemiyorsan başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsin.

BLOG

Yolun düşerse hastaneye

07 Aralık 2011, 21.19
A- A+

           Beyaz haberlerim var arkadaşlar...Ama günler kırmızı yumaktan çözülüyor. Ben de ölüme alıştım...Bazen sevinçli yüzüyle  karşıma çıkıyor ölüm. Hani insanlığım insan olma onuruyla yaşadığım bir kaç yaşanmışlığım aklıma gelince...

          Nerden bile bilirdim bu kadar yakın olduğunu... Yaşamak bir kelime oyununa dönüşüyor. Ca diyor. Şüpeli kelimesini ne çok sevmiştim oysa...

Yine sancılar başladı. Kıvranıyorum... Şimdi birileri gelecek ve ben bir şeyim yokmuş gibi yapacağım..

İsyan korkunç!

          Ey sessizlik ! Ey ebedi uyku ..Habersiz al beni..

Böyle günlerde zaman çağlayanlar gibi geçiyor... Bütün uzak dağlar yüreği oluyor insanın.. İnanmış olmanın verdiği güven duygusu kaplıyor ortalığı. Hastane bahcesindeki havuzun çevresindeki oturakların karşısında ''Yunusların'' ağızlarından fışkıran suları izlerken ...Ölüm saklanıyor ...soğuk çehresini göstermiyor..

        İşte o an insanın dudaklarında  dualar dilleniyor  kırkı çıkmış bebekler gibi..''Allahım kendini bana hissettir..Yanımda ol .Kötü hallerden  sana sığınırım.. Ben aciz hasta kulun şimdi senden başka kime sığınabilirim''

        Hayat işte o an ...Kurumuş bir pınarın  yeniden suya kavuştuğu anda çıkardığı ses özlemin haritasıdır.. Özlemin haritasına insan resimleri çizdim durdum...Bu havuz başında yunuslara birini çok sordum.. çok aradım ...görmek istedim.. Çocuklar gibi sevineceğimi ..benim gibi yunuslarda hissetmiş olacak ki ..görmediğim an ...durmadan ağlayacağımı tekrarladım ''YUNUSLARA''

        Bir tay gibikırlarda  koşmak istiyorum !

        ''Hızla yol alan dünyanın sıcağıdır başımda

                Geriye kalan hayattır yoran'' Sevgili dostlarım...

         Sevgilerimle..

                                                                        1zifiriSes.

YORUMLAR

07 Aralık 2011, 22.28
  • kutluyorum çok güzel yazmışsın.izninle kopyalıyorum.
07 Aralık 2011, 22.54
Bu ses bir insanın sesi...Duyguları, ümitleri, özlemleri, korkuları,duaları ile baştan sona bir insanın zifiri değil "Bembeyaz sesi"...Yazınızı çok etkileyici buldum. Bunu size yazdıran şeyin ise  hayatın yorgunluğu değil insanlığınızın bilgeliği olduğunu düşünüyorum. Nikinizi " Bembeyaz ses" olarak değiştirmenizi öneriyorum. Belki bu kadar karamsarlığın sonuna gelmek için küçücük bir başlangıç olur..."Olmaz" deseniz de size "Kim bilebilir?" derim. Sağlık ve mutlulukla kalın.
08 Aralık 2011, 00.13
Yazık ki insan oğlu duyguların derinliklerini çok derin acılar yaşarken yakalıyor.Ama bu kadar mı asil olur insan. Zifiri ses elinize yüreğinize sağlık. Çok etkilendim ve sizi , sizin hissettiklerinizi hissettim.Allah sağlıklı hayırlı uzun ömürler bahşetsin size.
08 Aralık 2011, 00.29

Taktir edilesi bir yazı.

Cümle aralarında ki ufak soğukluklar giderildiği zaman çokta muhteşem olacak.Kalemini biraz ilerletirsen gerçekten önün açık.

08 Aralık 2011, 04.13
Şu dünyada hepimiz sadece rollerimizi oynuyoruz ve çoğumuzun atladığı en önemli gerçek ise sağlığımız.. SAĞLIK  dışında kendimizi üzdüğümüz herşey boş,herşey ama herşey boş..Dünyaya çıplak geldik çıplak gideceğiz..,HAKETTİĞİMİZ gibi yaşamak için ihtiyacımız olan tek şey sağlıktır..gerisi elimizde!İnsan vucudu hiç hasta olmamak üzere proglamlanmış..tüm hastalıkların tek sebebi ise stres..lütfen,herkes bunun bilncine varsın ve kendisini üzmesin,yoran hayat değil düşünme biçimimizdir.baktığımız penceredir..Herkese "SAĞLIKLI" bir hayat diliyorum..bunu yürekten isteyin ve bunun için gerekli olan pencerenizi keşfedin..
08 Aralık 2011, 09.02
O hastane bahçesindeki saklanan ölümü çok iyi bilirim:( Emeğine sağlık..
08 Aralık 2011, 10.25
Bazen duyguları kelimelerin insafına bırakmak öylesine zordur ki..   buna rağmen yaşadıklarınızı  , duygularınızı  tükenmeye yakın ümitsizliğinizi hissettirdiniz.Bazen bende hastalığımdan ötürü ümitsizliğe kapılıyorum ve günden güne iyileşme umudumu kaybediyorum.  Belkide biz bu dünyadaki sınavı böyle vereceğiz.Kendimden çaresiz olanları düşünmek teselli veriyor.İnançlı biri olduğunuzu anlıyorum lütfen ümidinizi kaybetmeyin.Allah tan acil şifalar diliyorum.
08 Aralık 2011, 13.14
gerçekten güzel yazılmış bir yazı
08 Aralık 2011, 14.21
RAB BİM NERDE NEKADAR HASTA VARSA ŞİFA VERSİN DERDİ  DERMANI VEREN DE ALLAH BİR İMTİHAN ALLAH HERKEZE ÇEKEBİLECEGİ KADAR DERT VERİR BURDA HOCALIK TASLAMAK DEGİL MAKSADIM Bİ ÇOGUMUZ BİLİRİZ İÇİM DEN GELDİGİ İÇİN YAZDIMDAHA SONRALARI BENDE BİŞİLER YAZACAM YAŞANMIŞ Bİ GERÇEGİ BİR OGULUN BABAYA YAPTIGINI .......SAYGILARIMLA ŞİM DİLİK
08 Aralık 2011, 18.43
öncelikle geçmiş olsun dileklerimi sunarım size. ama lütfen kendinizi böyle bi boşlukta sonda görmeyin. biz insanların ne kadar yaşadığı değil nasıl yaşadığı önemlidir.malesef hepimizin bu sondan kaçmamız mümkün değil de işte bilinmeyen sonlar hep korkutur bizi ya değilse ölümü ve sonunu bilsek ordan bi gelen olsada anlatsa bize biliriz neyle karşılaşıcağımızı. tutunki bir otobüse binmişsin hiç görmediğin bi şehre gidiyorsun. ama oraya gidenlerden duymuşsundur oradaki güzellikleri ,muhteşemlikleri ama bilirsin tehlikeli olan yerlerini de ona göre alırsın yola çıkmadan önce tetbirini.fotağraf makineni boynuna takarsın sırt çanta güvenli bağlarsın,paranı içine bağlanan cüzdana yerleştirirsin ,yanındaki tanıdıklarından uzaklaşmazsın zor bi durumla karşılaşmamak için. işte dostum yaşamda bu ,ölümde ;aynı bir yolculuk misali..ama orayı bilmeyiz.bilmemiz gereken tek şey elimizden gelenin en güzelini en iisini yapmaktır ki orada sıkıntı çekmeyelim değil mi?
09 Aralık 2011, 02.28
helal olsun  yureginize ellerinize sihhatinize  saglik
Yorum yapabilmek için ÜYE GİRİŞİ yapmalısın