Özgürlük, Bir ihtiyaçmıdır ? yoksa bir amaç mı ? 

Özgürlük çocukluğumuz da alınmadımı elimizden ?. Dur, Yapma, Dokunma, Gitme, Bağırma telkinleri ile büyümedik mi ?. Hayatımız hep başka birilerinin doğruları ile yönlenmedimi ?,  

ama biz özgür bir ruha sahibiz dedik ve çocukluk dönemini en acısız şekilde atlatmaya çalıştık öyle değil mi ?. Peki ya sonra ?. Büyüdük (ya da büyüdüğümüzü sandık),  

tam işlerini yoluna koyacak ve özgürlüğümüze kavuşacağımızı umuyorken Aşık olduk (iyi de yaptık), Daha kendi başımıza yetemiyorduk bile, bir kalbi kendi kısır dünyamıza ortak ettik, aslında herşey yolundaydı,  sevgi, aşk güzel duygulardı ama içinde kıskançlık ve sahiplenme içgüdüsü olduğundan mıdır nedir yine özgürlük yoktu...Artık telkinlerin yerini sorgulamalar almıştı, Neredesin.. Kiminlesin.. Neden geç kaldın ?..  Bu kim ? O kim ? gibi sorular bunaltan sorular, susmak ve kaçmak ihtiyacı duyduğunuz sorular, artık bıkıp usandığımız sorular ve yersiz tartışmalar...  İş hayatınında bir ilişkiden farklı tarafı yoktu aslında, işe geliş saatleri, işin bitimi arasında geçen zamanda tüm kontrol iş verenin elindeydi, Pazar günlerini iple çeker bir hale gelmiştik..  

Çocukluğu, büyüklerin kontrolü altında olduğum için sıkıcı bulmuştum. İlişkileri, yersiz kavgalar ve bitmek bilmeyen sorular yüzünden itici bulmuştum.  

Hayatta kalabilmek için çalışmam gerektiğini biliyordum, fakat iş hayatını patron yalakaları ve kariyer kaygısı olan insanlar yüzünden yersiz buldum.  

Evet, yalnız olmalıyım, kendi başıma bir hayatı tercih etmeliyim, özgürlük yalnızlıkta. Ne karışanım olur, nede bir engel. Gitmeliyim buralardan, uzaklara çok uzaklara demiştim... 

Bu özgürlük ne kadar güç kazanılan bir hayatmış.. Tam anlamıyla özgür olmak için illa ki yalnız mı olmak gereklidir ? Güvenin olmadığı, insanların menfaat peşinde koştuğu bir dünyada özgür olunamaz mı ? Vurdum duymaz mı olmak gerekli yoksa ?. İşte bu zamanlarda özgürlük için GÜÇLÜ olmam gerektiğini anladım, Özgürlük bir lükstü ve elde edebilmek için GÜÇ gerekliydi. Yılmadım, tükenmedim, Her neredeyse bu özgürlük, onu kazanacağıma yemin etmiştim... 

Ve zamanla aradığım özgürlüğün beni yalnızlığa ittiğini, özgürlük için istediğim gücün beni bencil ve hırslı yaptını anladım.. 

Özgürlük aslında ne yalnız kalmaktı ne de Güçlü olmak... 

Özgürlük kendi gibi özgür bir kalbe sığınmaktı, Güç ise İki insanın omuz omuza savaşmasıydı.. 

Sadece Gerçek Bir AŞK sizi özgür ve güçlü kılar.. 

Sahip olduklarınızın değerini bilmeniz dileğiyle.. 

Saygılar..