Sevgi mi bizi geçmişe boğan,  Yoksa gözden düşüp, yürekten düşmeyen mi işin içinden çıkartamayan? Sensiz yapamayacağını düşünmek mi, yoksa onu başkasıyla görmek mi, içini acıtan. Onsuz hayalinin olmaması mı, yoksa onun hayallerinin seni teğet geçmesi miydi seni yerden yere vuran. Bir gün döndüğünde ona hayır diyemeyeceğin mi, yoksa hiç gelmeyeceğini bilmek mi seni çıldırtan. Peki, Yaşanmışlıklar mıdır acı çektiren. Yoksa imkânsız oluşumuydu seni kahreden.  Tilki gibi dönüp dolaşıp sana gelmesi miydi seni kürkçü yapan, yoksa kendini vazgeçilmez görmen miydi hata yapmana sebep olan ?

         Bu sorular ve aldığın her cevap yorar adamı. zamanı bir yük gibi bindirir sırtına. Ve arkana bakarak yürümekten önünü göremezsin. Neden silip atamayız. Neden geçmişte kalıp, unutulması gereken şeylerin hayatımızı anlamlandırmasını bekleriz ki hala. Aslında unutmak istediklerimiz, sürekli aklımıza gelen şeyler mi. Durmadan onu unutman gerektiğini düşünürsek bu mümkün olur mu? Onu unutmak istediğini söylemek bile aslında onu hatırlamak değil midir?  Bizi geçmişe boğan onun varlığı mı, sevgi mi, düşüncelerimiz mi yoksa ona duyduğumuz alışkanlık mı? Onu unutmak isterken sürekli aklımıza getiren şey nedir? Anılarımızı ortalık yere koymuşuz, lazım oldukça alıyoruz sanki. Herkes kendi yoluna bakarken nedir bu bizde ki geri dönüşlük.

         Ben bu soruların cevabını bulamadım. Ama Sevmeyi bilerek çıkmak gerekirken yola, her ağza alınan sevda sözcükleriyle karşına dikilene inanmamayı öğretir hayat sana.

         Bir kez de sana değer verenlerin peşinden git kim bilir beklide mutlu olursun. Atı alan dünya turuna çıkacak nerdeyse. Artık bunları düşünüp de eski plak gibi geri sarmanın anlamı yokkk..  Daima ileri…