SELVİ'ye ve BÜTÜN ÇOCUKLAR'A İTHAFEN...

       Merhaba,Benim ismim HASAN, 10 yaşındayım,ilkokul 4. sınıfa gidiyorum,şirin bir Karadeniz şehrinde yaşıyorum.Kahraman'ım yani Babam Madenci'lik yapıyor,annem ise evlere temizliğe gidiyor,bir de kızkardeşim var benim,ismi ELİF 6 yaşında ve bu sene ilkokula başladı,okulumuz biraz uzak,her sabah kardeşimle el ele tutuşup yarım saate yakın yürüyoruz,Babam haftada sadece 1 gün izin yapabiliyor,vardiyalı çalıştığı için O'nu çok görmem mümkün olmuyor,bazen O uyurken ben okulda oluyorum,bazen de ben uyuyorken O yerin binlerce metre altında bizim için çalışıyor.Benim babam çok kuvvetli ve bizi çok seviyor,bende büyüyünce O'nun gibi Madenci olmak istiyorum ama Babam, kardeşim ve benim okumamızı istiyor,O'nu mahçup etmemek için çok çalışıyorum,geçen sene takdirname aldım ve ailem çok mutlu oldu,hediye olarak bana bisiklet aldılar.Eskiden merak ederdim Annem neden başkalarının evlerini temizliyor diye,sonradan anladım ki,Annem de bizim için çalışıyor.Küçük bir evimiz var adına ''gecekondu'' diyorlar,en yakın arkadaşım SAMET bize çok yakın oturuyor.Tek endişem var o da babamın eve gelemeyeceği korkusu,babamın hergün eve gelişini beklerken kalbim pır pır atıyor,O'nun ayak sesini duyduğumda benden mutlusu yok,üstüne atladığımda heryerim kapkara oluyor diye kızsada ben her seferinde kucağına atlıyorum babamın.Biz çok mutluyuz ve UMARIM bu mutluluğumuz hiç bozulmaz...

       Merhaba,Benim ismim MERT,Özel bir okulda okuyorum ve 5. sınıfa gidiyorum,Aile'min tek çocuğuyum,keşke bir kardeşim olsaydı,1 ay sonra 11 yaşına basacağım,Babam bana 5 yıldızlı bir Otel'de Doğum Günü partisi yapacak,benim Babam İşadamı,Annem ise Moda'cı,Türkiye'nin en kalabalık şehri olan İstanbul'da yaşıyoruz,kocaman bir evimiz var,evimizde birçok kişi çalışıyor ayrıca Fransız bir Dadım var,çok ciddi bir kadın,O'nu sevsemde bazen korkuyorum.Ayrıca okul saatleri dışında haftada 3 kez eve özel öğretmenler geliyor,1 gün yüzme,1 gün de basketbol kursum oluyor.Annem ve Babam çok neşeli,hayatı seven insanlar,en büyük sıkıntım Onlar'ı pek görememek,çok çalışıyorlar,zamanları boş olduğunda da evde havuz başında parti veriyorlar.Çok fazla arkadaşım olduğu söylenemez,yaşıtlarımdan daha çok benden büyükler var hayatımda,UMARIM bu durum bir süre sonra değişir ve Annem-Babam'la daha çok zaman geçiririm.

       Merhaba,Benim ismim UĞUR,9 yaşındayım Çocuk Esirgeme Kurumun'da kalıyorum ve ilkokula gidiyorum.Annemi ve Babamı hiç tanımadım,beni sevmediklerini düşünüyorum,3 günlükken beni bırakmışlar,bir yaz günüymüş,bulunduğum yerde saçımın üzerinde bir Uğur Böceği olduğu için ismimi UĞUR koymuşlar.Burada bana çok iyi bakıyorlar,derslerim çok iyi,büyüyünce çocuğumu terketmemek için çok çalışmam gerektiğini biliyorum.En büyük merakım,kardeşlerimin olup olmadığı...Bu sene 3. sınıfım bitecek,özel günleri,özellikle de Anne'ler Günü'nü hiç sevmiyorum,her özel günde buraya aileler geliyor,bize hediyeler getiriyorlar ama ben O günlerde çok mutsuz olsamda,Onlar üzülmesin diye yalancıktan gülüyorum,sonra odama gidip,yastığıma sarılıp ağlıyorum.Düşünüyorum ve Babam'a daha çok kızıyorum,Babam Annem'i yalnız bırakıp gitmiştir,Annem'de çaresiz kalmıştır diyorum içimden.Nasıl biri,acaba neye benziyor Annem,ne olursa olsun UMARIM yaşıyordur.

       Merhaba,Benim ismim SELVİ, 11 yaşındayım,çiçek,mendil,su aklınıza ne gelirse satıyorum,günlerim genelde sokaklarda geçiyor,Annem ben 3 yaşındayken ölmüş,Babam ve 2 Ağabeyimle beraber yaşıyoruz.Babamdan nefret ediyorum,hiç ayık olduğunu görmedim,bizi devamlı dövüyor,aslında ben sadece babamdan değil tüm insanlardan nefret ediyorum.Su satarken,mendil satarken,çiçek satarken,sattıklarımı alsalar bile bana hiç güzel bakmazlar,üstümü başımı pis bulurlar,ama yok ki başka kıyafetlerim ben ne yapayım,bugün UMARIM daha çok para kazanırım ve Baba'mın içki parasından kalan parayla kendime kazak alırım,çünkü hava çok soğuk ve ben çok üşüyorum.

       Merhaba,Bizim adımız ÇOCUK,bizi biraraya getirseler hemen kaynaşırız,oyunlar oynarız,ama büyüdükçe ''statü farkı'' yüzünden daha çok uzaklaşıyoruz birbirimizden,ama bu hayatı biz istemedik ki,ailelerimizi biz seçmedik ki,bizler ne yaparsak yapalım,paramız olsun olmasın,ailemiz bizi sevsin sevmesin yine de ÇOCUK'uz umutlarımız var bizim,uçsuz bucaksız hayallerimiz,aslında bakmayın güçlü göründüğümüze çok savunmasızız biz,dokunsalar ağlayacak durumdayız,UMARIZ bizi bizden uzaklaştırıp,kategorize etmezler,giydiğimiz kıyafetler bize bakışlarını değiştirmez,ÇOCUK olduğumuz için hepimize tebessümle bakarlar.

       ''ÇOCUKTAN AL HABERİ'' demişler.Doğrudur,kirlenmemiş,en temiz haberler,en temiz yürekler Onlarda.Çocuk heryerde çocuk,her şart da çocuk ama her çocuk aynı şarta sahip değil.Şartlar,mevcut statüler ne olursa olsun hor görmeden,sınıflandırmadan biraraya getirmeye çalışalım Onları,bu yaşlarda aralarındaki mesafeler artarsa,ileride bu mesafeyi kapatmak mümkün olmayacak ve uçuruma dönüşecek,bazıları Çocuk'ken yaşadıkları yüzünden O uçurumun kenarında hep düşme korkusuyla tüketecekler hayatlarının geri kalan kısmını.SEÇİM ŞANSI YOK ONLARIN,DOĞMADAN ÖNCE ELLERİNDE MADENİ BİR PARA VE HAYAT ONLAR İÇİN SADECE YAZI/TURA...UMMAK İSE İYİ BİRŞEYDİR VE İYİ BİRŞEY ASLA ÖLMEZ...

       NOT:Öncelikle yazıyı sonuna kadar okuyanlara sonsuz teşekkürler,nereden çıktı bu yazı diye soracak olursanız,yeni yılın ilk günü TAKSİM'de tesadüfen tanıştığım ve yaklaşık 1 saat konuşma fırsatı bulduğum 11 yaşındaki bir kız çocuğu ilham Perim oldu ve bana büyük hayat dersleri verdi...Sevgi ve Saygılarımla...