Geçiyor Zaman
04 Ocak 2012, 14.06 A- A+Geriye dönüp baktığım da, Yılların bir su misali aktığını görüyorum. Arkadaşlarımı,Mahalle maçlarını, İlk aşkları, Kaçamak bakışları,
haytalıklarımızı, kopya çektiğimiz sınavları, Komşuları çileden çıkardığımız zamanları özlediğimi hissediyorum. Malesef Her duygunun saf bir şekilde yaşandığı zamanlar artık geri de kaldı.
Çok iyi hatırlıyorum, Temmuz ortasıydı, palmiye sokağının sonundan en başına kadar arkadaşımla yarışacaktık, saat 22' yi geçiyor du.. yolun sağını ben, solunu arkadaşım almıştı.. Bisikletin pedallarını hızlıca çevirmeye başlamış akıp gidiyorduk sokakta, arkadaşımı arada göz ucuyla takip ettiğim oluyor du, yol karanlıktı ve daha sonradan ne olduğunu anladığım beni güldüren olay gerçekleşti. Temmuz ayında, evinde kışın yakmak için daha şimdiden alışverişini yapan emekli komser nejat abinin kömürleri yolun sağındaymış. En son havaya uçtuğumu hatırlıyorum, sonra kendimi kömür yığınlarının üzerinde bulmuştum, bisiklet bir yerde ben başka bir yerde. Arkadaşımın "ben kazandım yuupppiiii" sesleri kulağıma geliyor du. Evet. Sen kazanmıştın arkadaşım ve ben kaybeden olmuştum. Yıllar sonra bu arkadaşımı yolda gördüğüm de beni tanımadığını fark ettim. Zamanın izleri yüzümüz de. Eskitiyor bizleri her geçen saniye. Ne kadar kendimi hatırlatmaya çalışsam da Unuttuğu her halinden belli oluyor du.
Bilgisayar ile tanışmam 14 yaşında oldu, haftanın 3 günü akşam 19-21 arası bilgisayar kursuna gidiyordum. Basic, Cobol ve Pascal eğitimi veriliyor du. Basic, isminden anlaşılacağı gibi Basit bir programlama diliydi. Çok çabuk öğrenmiştim. Hatta Mustafa öğretmenimizin programından daha hızlı ilerliyordum. Bildiğim şeylerin tekrar edilmesi canımı sıkıyor du, bende Pascal kitabı alıp okumaya ve kendimi geliştirmeye başladım. Haftanın 3 günü olan kursa ben haftanın 5 günü gitmeye başlamıştım. Klavye de kendimi çokça ilerletmiş ve 10 parmak denilen seviyeye gelmiştim. Mustafa öğretmenimiz bende ki cevheri fark etmiş ve bana iş bulmuştu. Haftanın bir günü lise öğrencilerine Basic öğretecektim. İlk iş günüm olması sebebiyle çok heyecanlıydım, daha eğitim alıyordum, eğitmen olmak hiç aklımdan geçmemişti. Becerebileceğimi de düşünmüyordum. Nitekim, Lise öğrencilerinin Alaycı tavırlarına daha fazla katlanamayıp sınıfı ağlayarak terk etmiştim. Şimdi ise bu yaptığıma gülüyorum. :)
Mahalle maçların da en fazla istenen kişiydim. Güçlü fiziğim ve futbol becerim çok dikkat çekiciy di. Ben pek fazla futboldan hoşlanmazdım genel de vakit geçirmek ve arkadaşlar ile takılmak olsun diye faliyete katılırdım. Hakan isimli arkadaşım, ANTALYA köy hizmetleri spor'un seçmeleri olduğunu ve birlikte gidebileceğimizi söylediğin de daha 16 yaşındaydım. Hakanın amcası köy hizmetleri yönetimindeydi ve biz garanti takımda yer bulacaktık. Seçmelere katıldık. Sonuçlar pek umduğumuz gibi olmadı. Takıma beni aldılar ama Hakanı almamışlardı. Şu an bile gözümün önünde şaşkınlığı :). Futbol hayatım hakan arkadaşımın, sonucun da hayal kırıklığına uğradığı seçmelere katılma fikriyle başlamıştı ve 20 acısıyla tatlısıyla devam edecekti.
İlk bilgisayarımı almaya gittiğim deki satıcının sanki, mayaların takviminden bahseder gibi konuşmasını hiç unutamıyorum.
- bunun için de bir sistem var. yeni çıktı piyasaya. şu an sadece bizde.
- Nedir o ?
- windows 3.0
- nasıl ? win ne ? ne işe yarıyor ki ?
- sistem bu ama harddisk alman lazım.
- hmm iyi bir şey sanırım.
- büyük kapasiteli disket işte, ister misin verelim mi ?
- bilmem ki, işime yarar mı ?
- benim çok işime yarıyor sende ister misin ? hemen bir tane verelim.
- ııhh kalsın. ben anlamıyorum bu dediklerinden.
- Ram istiyor musun ? 64 128 verelim mi ?
- :S
Sonunda bilgisayar almıştım, Harddisk yok tu makinede, sadece 3.5 disket girişi mevcuttu ve herşeyi onunla yapardım. 6 disketlik oyunlarım vardı. Her bölüm geçtiğim de diğer disketi takınız yazar dı ekran da :). Hiçte yorulmaz tak çıkar devam ederdim. Şimdi geriye dönüp bakıyorum da Teknoloji gençleşirken bizler yaşlan mışız.
Anılar ile dolu bir hayat, Yaşanmışlıkları anlatmak yazıya dökmek gerçekten çok keyifli, Sizler ile keyif aldığım zamanları paylaşmayı uygun buldum. Tabii Kimine göre Keyif, Kimine Göre Dert.
Sağlıcakla kalmanız dileğiyle.
Saygılar.
YORUMLAR
Bir kaç yıl sonra bayram harçlığımla kasetli atari almıştım 2 kolu olan ve nasıl çalıştığını anlayamadığım tabancası vardı.
Lise yıllarında ilk monofonik cep telefonunu sonra polifoniğini en sonda mp3 çalarlısını almıştım.Üniversite yıllarında ilk kişisel bilgisayarıma sahip oldum.Geriye baktığımda yaş grubum çok etkilenmiş bu gelişmelerden.En çok bu jenerasyon bozuldu.
İlkokul yıllarımda gazoz kapağından jeton yapmayı.Ortaokul yıllarımda manyetikli telefon kartlarını klonlamayı.Üniversite yıllarımda internetten bedava görüşmeyi denedim durdum.En son gsm hatlarının sınırsız tarifelerini görünce boşuna uğraştığımı anladım.
Bakıyorum da beni de çok değiştirdi.Ortaokulda bıyıklarım çıksın.Lisede sakalım çıksın topsakal bırakacam.Üniversite de sadece çene altı sakal.
- şimdi ne isterdi canın ? benim saf kuzenimde kahve fena olmazdı demiş.
2 dk sonra bir baktık kuzenime kahve servisi yapılıyor :))))))))) yanındaki çocukla yazıştıgını geçte olsa anlamıştık :)))))
İlk cep telefonum ericson idi titreşimsiz takoz birşey,sonra babam kendine pasonic titreşimli alınca bizimkinin havası sönmüştü :)))
Yıllar yıllar sonra yazdığımız bloglar,yorumlar,dostluklar kalır umarım geriye...
eline sağlık..sevgiler...