EVETT SIRA BENDE:))
09 Ocak 2012, 02.11 A- A+
Hayat aslında okadar zincirleme devam ederki ..İnsanların hayatları kısmende olsa birebirdir..Acı cektiginizde dersinizki ne kadar derin acılar yaşıyorum..sanki bu acıları sadece ben yaşıyorum ..der ve kendinizi tek başınıza hissedersiniz...ve kendi dünyanızı kurar dramatik bir film yazarsınız kafanızda...halbuki sizin gibi milyonlarca insan aynı hayatı birebir yaşıyordur..sadece hani guruplara ayrılsa...bu aşk acısı yaşayan gurup..bu maddi sorun yaşayan gurup...şu gurup.. bu gurup diye ayrılsa bakıyorsunuzki herşey tıpa tıp aynı...bir cöküş! ..bir depresyon!..bir bunalım!...ardından yükseliş ..sıfırlama..hayata yeniden başlama...v.s v.s .İlk anda cok acı gelen zamana yeniliyor ve o ilk heycanı öfkeyi ..sadeleştiriyor..ve bakıyorsunuzki aaaa! canınız eskisi gibi ..o ilk andaki gibi yanmıyor...bütün mesele aslında...önce acı biberi yemek ne kadar zor ve bazen owwww! asla yiyemem dersiniz...sonra bir parca koparır ve avazınız cıktıgı kadar bagırır yanarsınız...aradan dakikalar gecince artık agzınızın yanması gitmiştir...evet işte bütün mesele bu ...başlangıcta korkular büyütülür..asla ve asla kabullenilmez sandıklarınız..yaşadıgınızda öyle bir sıradanlaşırki..tek bir acı biber yediniz ve şimdi bir kavanoz yemek önceki tek bir biber korkusuyla aslında eş degerde:)))ve artık duygularda sıradanlaştımı deriz :))hayır tabiki..biz yaşadıgımız icin sıradan gelir ..bencillik yapmayalım lütfen...yaşa göre eskiler tatlıdır...bizden 20 yaş büyüklermizin eskileri bizde ahhh dedirtmez..cünkü yaşayanın.. eskisi.. o insana efkar verir...kendimizden 20 yaş kücügümüzün eskisi bizim şimdiki zamanımız olduguna göre ..:))) onlarda bir gün yaşı ilerlediginde onların ahhlarııı nerde o eski günler dedikleri..bizim şimdi herşey degişti o heycanlar..o coşkular yok artık dedgimiz şu zamanlar olacak...:)) hic bir şeyin en güzeli ..en sadesi..en acısı..en tatlısı..yok aslında ..var olan tek şey aynı yaş guruplarının yaşadıkları zamanların aynı olması......duygularında yok ..oda bireysel yaşanınır fakat hayatın yaşam kuralından alıntıdır..herkes payına düşeni almıştır sadece....hepimizin isimleri farklı...aileleri farklı fakat emin olunki hayatlarımız aynı.... insanoglunu bir robot gibi düşünüyorum...egerki bize yaratıcımız tarafından belli duygular yüklenmişse o duyguları yaşamak mecburiyetimiz var...şaşırmayın ..asla demeyin...neden ben hic demeyin...korkmayın..büyütmeyin..ve beyninizdeki senaryoya fazla kaptırmayın..güleceksin ..ardından aglayacaksın...sonra yine güleceksin ..sonra yine aglayacaksın...mutlu olacaksın sonra mutsuz..yine mutlu olacaksın ve yine mutsuz..adım adım ömür gececek..velhasıl.....senin bitirdigin hayatı ..kulakları yırtan aglamasıyla gözlerini dünyaya yeni acan minik bir beden..... evettttt sıra bende diyecek..:))
YORUMLAR
Hayat sadece benim eksenim etrafında dönüyor herhangi bir eksen kayması olmazsa:)E haliyle en büyük acı benim acım oluyor ve hep yalnız kalan ben oluyorum,tabiki bencil olacağım,benden önemli ne var ki zaten şu dünyada?.Ben kabullenemem öyle herşeyin statik yaşanması gerektiğini,giremem kafeslere,mutlu olacakmışım da,sonra ağlayacakmışım da sonra tekrar gülecekmişim de,çok klasik bu,klasik kalıpların içine sığamam ben,hem benim ilk biberi ağzıma attığımda nasıl bir tepki verdiğimi nerden biliyorsun sen bakıyım belkide doğuştan bağışıklık sistemim gelişmiştir bibere karşı:) DİYE BİR YORUM YAPABİLİRDİM AMA YAPMAYACAĞIM:)
Aslında söylemleriniz ''suyun akış yönünü değiştirmeye çalışmayın,su akar yatağını bulur'' der gibi.Ama gelin görün ki hayat akıp giderken teori-pratik aynı yolda yürümüyor.Belki bu yazılanların hepsini düşünüyoruz fakat uygulama esnasında bir takım sıkıntılar doğabiliyor.Bağışıklık sistemi geliştiği noktada tepkilerimiz daha normal düzeylerde seyrederken,gelişmediği zaman çoğu konuda ''yandım anam'' tepkileri verebiliyoruz.Her ne olursa olsun bu sizin deyiminizle zincirleme döngü hepimiz için farklı anlam ifade ediyor,ortak nokta ise EVET SIRA BENDE diyen elleri küçük sevimli şeye HOŞGELDİN demek olmalı...
Ve her zaman sira onda olacak, hic bir zaman hic kimse de buna engel olamayacak.
Guzel yaziydi, elinize saglik.
Yaratılanların en mükemmeli olduğu halde neden yürüyemez konuşamaz karnını doyuramaz?
Neden bu insan tanrının ona sunduğu o güzel lezzet "acı"yı hayatının en berbat anlarıyla sesteşleştirir? İnsanın dünyada ne işi var acaba? Ben buraya gelmek istemiyordum ki arkadaş beni kim gönderdi buraya ne için gönderdi oyuncak mıyım ben kobay mıyım
Ben bu soruların cevabını bilmiyorum. Bildiğim herşeyin aslında bildiğim gibi olmadığını da biliyorum.
İnsan hayatı anlamlandırabilmek adına ne çok çaba sarfediyor herbir zerresinin boşa kürek sallamaktan başka birşey olmadığını bildiği halde. Depresyonda mıyım ben. Kendi kendme sorular sorup cevaplar "kuruyorum".
))