Yaşı 65 civarı. Hala çok yakışıklı. Babam " En büyüğümüz o. Annem ve babam ona fazla özenmiş sanırım!" espirisini hala yapar. Genç iken bir bakan bir kez daha bakarmış amcama. Eski resimlerine bakıyorum bazen, ne yalan söyleyeyim özeniyorum. O derece yakışıklıdır yani.

Rahmetli ciciannem ise çok ama çok şişmandı. Şişman bayanların bazıları sempatik olur, o öyle de değildi. Gerçi benim için her zaman dünyanın en güzel bayanlarından biri olmuştur, orası ayrı. 

Rahmetli dedem amcam askerde iken bir akşam elinde yüzükle gelmiş eve. Yüzüğü uzatmış babama. " Mehmeti sözledim. Al söz yüzüğünü abine götür, taksın." DEMİŞ. Bu kadar basit işte sözlenmeleri amcamla cicimin. Birbirlerini hiç görmeden her ikisi de takmış yüzükleri. Dedim ya amcam yakışıklı, cicim ise çirkinmiş. Ama bu hiç bir zaman sorun olmamış aralarında. İlk başta büyük ne derse o mantığıyla hareket etmiş amcam. Sonra çok sevmiş cicimi, hemde çok. 

İkisinin birçok ortak yönü vardı. Mesela çok okurlardı. Amcam daha çok roman ve siyasi kitap okurdu. Ciciannem ise dini, kültürel kitapları severdi.  Her ikisi de ilkokulu zar zor bitirmişlerdi ama okurlardı işte. Her gece uyumadan okuma saati yaparlardı.Bazen okudukları üzerinde tartışırlardı. Değişik bir çift idiler yani.

Allah çocuk nasip etmemiş onlara, kısmet işte. İlk yiğen ben olduğum için kendi evlatları gibi sevmişler beni. Rahmetli annem " Amcan  seni getirirdi , emzirirdim, sonra yine alıp giderdi. " derdi. Yani sütten kesilmemişken bile annem ve babamdan daha çok onlar ile kalmışım. Sağ olsunlar, ebeveynlerim bu konuda hiç kırmamışlar amcam ile rahmetliyi. Ne diyelim, Allah herkese nasip etsin evladı!

Tüm alışverişimi onlar yapardı. Oyuncaklarımı dahi onlar alırdı. Sünnetimi hatırlıyorum mesela, babam sırf sünnet yatağının süslenmesi için adam tutmuştu. Ama cicim adamın yaptığı süslemeyi beğenmemişti, kendi elleriyle tekrar süslemişti yatağı. Açıkcası adamdan daha güzel süslemişti. Hey gidi rahmetli! Sünnetimizde büyük altınları hep bana, küçükleri ise biradere takmıştı. Birader ise sonunda isyan bayrağını çekip, fırlatmıştı tüm altınları yerlere:) 

 Hiç kırmazdı hatrımı:( Rahmetli anam kırardı ama o kırmazdı." Ne derse yap aslanım.O bu sülalenin yıldızı." derdi anama. Mesela birgün kahvaltı için yumurta haşlamış bana,bana yedirmek için  çatalla ikiye bömlüş haşlanmış yumurtayı. Ben basmışım feryadı, bütün yumurta isterim diye:) Rahmetli 3-4 kez daha yumurta haşlamış ama çocukluk işte, ben ağlamaya devam etmişim,böldüğün yumurtayı birleştir demişim. Sonunda yarıya böldüğü yumurtayı iple dikmiş:) Ve ben yemişim yumurtayı. O derece çekerdi nazımı. Allah razı olsun...

Lise 2. sınıftaydım. 2 amcamın dükkanı yan yanaydı, gerçi hala yan yana. Neyse..Bu dükkanların tam karşısına büyük amcam bir lokanta açmıştı. Bende öğle tatilinde beleş yemek için 2 arkadaşımla beraber bu lokantaya gitmiştim. Ama kapalıydı lokanta tam öğle vaktinde. Karşı taraftaki dükkanlara baktım, hepsinin de kepenkleri kapalı. Hayırdır inşaallah?? Hemen geçtim karşıya, küçük amcam kepenge bir not bırakmış.  " Yengesinin vefatı dolayısıyla kapalıdır." Beynimden vurulmuşa döndüm. Aklım çıktı, düşünemez oldum. İçimden " Yengesi diyor! Annemmm, cicimmmmmm. Allahımmmmmm:( Hangisi????" Ellerim, kollarım boşaldı. Yan dükkanda bırakılan nota bakamıyordum bile. Ellerim başımın iki yanında dualar ederek baktım nota. " Hanımının vefatı dolayısıyla kapalıdır." Dona kaldım, birkaç kez daha okudum notu. Hala idrak edemiyordum olayı. Nasıl lan!! Nerden çıktı şimdi, daha geçen gün beraberdik. Sapa sağlamdı!!

Sonunda arkadaşım dürttü beni. " Başın sağ olsun" . Hayat işte. İlk baş sağlımızı da almıştık. Hem de belkide öz annem kadar sevdiğim cicimdi ölen. Benim için haşlanmış yumurtayı  diken, küçüklüğümden itibaren herşeyimle ilgilenen cicim.

Koşmaya başladım. Deli gibi koştum, koştum, koştum. Nefes alamıyordum ama koştum. Evin önü kalabalıktı. Aslında kalabalığı görünce anladım ki, gerçekten gitmişti. Neden bilmiyorum ama duraksadım eve 3-5 metre kala. Ayaklarım titriyordu,nefes nefeseydim. O an küçük amcam gördü beni. Gözleri yaşlı, dudakları büzülmüş:(( " Gel aslanım, çıkalım beraber yukarı" . O günün devamını yazamayacağım...

Adet işte,40 gün hepimiz o evde kaldık. Cehennemde yaşanmış 40 gün. Sigaraya da, namaza da tam anlamıyla o zaman başladım. Eşyaları toparlarken doktor raporlarını bulduk. Öleceğini biliyormuş ama söylememiş kimseye. Amcama, bana bile söylememiş.

38 yaşındaydı.Düğüne gidiyormuş o gün. Bizde adettir, ev düğünlerine gidilirken yemek hazırlanır. Yaprak sarması yapmış:( Ne güzel yapardı Allahımmm. Evden çıkmış, 10 metre gitmiş veya gitmemiş yere düşmüş. Etrafa saçılmış yaprak sarmaları. Hep dua ederim. " Allahım inşaallah rahat vermiştir  son nefesini diye" . İnşaallahhh:(((((

Ölmeden 15-20 gün önce beni aramıştı. Ağlıyordu telefonda. 

- Nolur gel kal bizde.

- Cicim daha geçen hafta sonu sizdeydim.

- Alimmmm. Gel işte, gel diyorum sana.Nolur gel.

-Tamam cicim. Akşama sizdeyim okul çıkışı inşaallah.

15 gün kaldım yaklaşık. Birkaç gün göndermedi beni okula çeşitli bahanelerle bu süre zarfında. Tek amacı ölmeden benimle biraz daha zaman geçirebilmekmiş. Allahtan kırmamışım hatrını gitmişim. Yoksa vicdan azabından ölürdüm.

Amcam ikinci evliliğini yaptı. Bir kızı ve bir oğlu var şimdi Allah bağışlasın. Hepimiz yıllarca cicimle çocuklarının olmamasının amcamdan kaynaklandığını sanıyorduk. Amcam her zaman " Sorun bende" derdi bize. Mahalle baskısına karşı siper oldu hanımına. Ne saçma değil mi? Allahın takdirine kim karışabilir ki. Şu veya bu sebeple olmamıştı çocukları işte.

Her memlekete gittiğimde ilk işim mezarlığa gitmek olur. Tüm geçmişlerimi ziyaret ederim. En çok cicimin ve anamın başında göz yaşı dökerim. Uzakta olduğum tüm aylar boyunca yaptıklarımı, yaşadıklarımı teker teker anlatırım her ikisine.Sevdalarımı ilk onlarla paylaşırım. Okşarım mezar taşlarını. Hasretimi dindirmeye çalışırım ama nafile:( Dinmiyor. Kim onlar kadar düşünür beni. Kim saçlarımı onlar gibi okşayabilir,sırtımı kaşıyabilir? Kim uyurken üzerimi örter başka? Kim çeker nazımı hayatta onlar yoksa? Kim hastayken onlar kadar dua eder bana? Kim anam gibi katmer açıp, cicim gibi yaprak sarması yapabilir? Kim ikisinin boşluğunu doldurabilir?

Sevdiklerinize sarılın, sımsıkı sarılın. Onları sevdiğinizi söyleyin sık sık, biliyorlardır elbette ama söyleyin işte. Sevdiklerinizden biri sizden birşey istediğinde hemen yerine getirin, kırmayın hatrını, of  demeyin. İnançlı iseniz her iki annem için lütfen dua edin.Allah razı olsun şimdiden...

TuRK..

Dip not: Yine kaleminiz duygularınızı, yaşadıklarınızı bizlere ifadede tüm yeteneğini göstermiş..... Sözün bittiği yer işte bu nokta... Paylaşımlara devam lütfen.. cebren