Parçalanan yalnızlık....
30 Ocak 2012, 22.44 A- A+
İnsan sadece kaderi ile baş başa kalır derler. Bazen kalan ben ile yalnızlığım olarak düşünmeye başladım. Klişe bir şey olsa da insanların genel problemlerinden birisi de bu olsa gerek , yalnızlık... İnsan yalnızlığını da sevmeli , sevebilmeli diyorum kendime ama kimi zaman oluyor ki bu evhamlar beni benden alıyor ve sanki nefes alıp verebilmek zorlaşıyor...Bir yerde susturmaya çalışıyorsun fakat üzerine üzerine geliyor , cebelleşip duruyor içinde ama en güzel kozu oynuyorsun.. Bir kaç dakikalığına unutmak herşeyi , zihnini temizlemek ve geriye döndüğünde zaten parçalanmış olanı birleştirmek gibi bir amacın olmadığı için parçalanmış bir şekilde kalıyor işte içindeki şeyler..Bakalım o parçalanmışlar toplana toplana nerede dolacak...
YORUMLAR
ama her şeye rağmen yalnızlık da güzeL...