Geçenlerde bir programda konuk olarak, çok sevdiğim üstat Müjdat Gezen vardı. Konuk bu kadar değerli olunca ortaya tadına doyum olmaz bir söyleşi çıktı. Her zaman ki gibi hem güldüren hem de düşündüren kimliğiyle karşımızdaydı. Ancak bir cümlesine takıldım.

‘’Para biriktirmek yerine, insan biriktirdim.’’ Bu sözü genellikle sanat camiasından bazı kişilerden, önceden de duymuşluğum vardı. Ne demekti insan biriktirmek? Öylesine edilmiş bir söz gibi duran ancak içerisinde çok fazla anlam barındıran bir cümleydi. Bende bunun üzerine yazmayı düşündüm.

Bu söze katılmıyorum ne yazık ki.  ‘’parayla saadet olur mu?’’ sorusunu yıllarca göz ardı etmiş biri olarak, artık bu soruyu önemsiyorum. Elbette parayla saadet arasında doğrudan bir ilişki yok. Ancak istenildiğinde saadeti hazırlayan şartların yapılandırılmasında para büyük bir rol oynayabiliyor.

Günümüz şartlarındaysa paranın getirdiği gücü eminim hiç birimiz göz ardı edemeyiz. Ancak insani değerleri unutturmayan paradan bahsediyorum.

Üstadın demek istediği her ne kadar paranın getirisiyle hareket etmekten ziyade insanlara yardıma adanmış bir hayat olsa da, bu bir çok insan için ekstrem bir durum. Elbette hayatı adanmışlık içinde geçen, parayla fazlaca meşgul olmamaları gereken, hayır ya da eğitim işleri yapan insanlar hep var olacak. Var olsunlar. Eksik olmasınlar. Ama onları destekleyecek, parayla içli dışlı insanlara da ihtiyaç var.

Şimdiye dek neyse ki zorda kalmadım. Ama zorlanacağım bir gün geldiğinde kim ne kadar yanımda olabilir bunu hiç bilemiyorum. İnsan öncelikle kendisini düşünür. Geleceğini sağlam bir zemine oturtmaya çalışır. Elbette hayatında kendisine destek olacak, güvenebileceği insanlarda olmalıdır. Ama kim ne kadar yanında olur bu bilinmez…

Bir başka pencere ise, özellikle bu sözü sanat camiasından duyarız. Haberlerde sıklıkla karşılaştığımız bir diğer konu ise, yaşlanan sanatçılarımızın bazılarının artık insanlara muhtaç durumda oluşları. Ya sokaklarda dileniyorlar ya da yakınları tarafından terk edilmiş kedi yavrusu gibi bir kenara itilmiş olduklarıdır. Biriktirdiklerini sandıkları insanlar ya insan çıkmazsa?  Bunun da maalesef bir kesinliği yok.

Zamanında maddi menfaatler için yaklaşan insanlara iyilik meleği timsali davrananlar şimdilerde paylaştıkları bu değerin kıymetinin bilinmediğini anladıklarında çok geç olur. İnsanın doğası böyle, bunu kimse değiştiremez.

Buradan kimseye güvenmemeliyiz gibi bir anlam çıkmasın. Sadece ilişkilerimizi tanımlamamız gerekir. Kendi tabağı boş olan başkasına ikram edemez.

‘’Paranın ne önemi var’’ diyen insanları daima itici bulmuşumdur. Sizlere de böyle insanlarla karşılaştığınızda uzaklaşmanızı tavsiye ederim. Her fırsatta bu sözü söyleyip paranın bahsi geçtiğinde, gözlerinde meydana gelen ışıltı bu insanları ele verir.

Ben hem para hem de insan biriktirme taraftarıyım. En azından zor günler için…

Siz ne dersiniz?