gamyun.net'i doğru görüntüleyebilmek için tarayıcını güncellemelisin, güncelleyemiyorsan başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsin.

BLOG

HALA ANLAYAMADIM!!!

12 Mart 2012, 10.04
A- A+

       Çok güzel bir yaz tatili geçirmiştim,memleketim olan KARADENİZ'de doyasıya eğlendiğim 3 ay,Lise 1 bitmişti,Lise 2'ye geçmiştim,derken o güzel tatil her güzel şeyin göz açıp kapayana kadar bittiği gibi bitivermişti.Okullar açılacaktı artık,her yaz tatili sonrası okula dönüş zor gelir ya,adaptasyon sorunu çekilip aitlik duygusu hemen oluşmaz ya,aynen öyle olmuştu okulun ilk günü ve bana ''burası da neresi'' dedirtmişti daha önceki yıllarda olduğu gibi ama bu sefer daha bir zor geldi ilk gün,çünkü sıra arkadaşım Cenk yoktu.Biraz Cenk'den bahsedeyim size,sınıftaki 2 sarışın çocuktan biri,diğeride bendim zaten:).Bu yüzden mi yanyana oturuyorduk bilemem ama kardeşim kadar sevdiğimi ve O'nun tarafından da aynı oranda sevildiğimi bilirim.Hani o yıllarda kafanıza uygun bir arkadaşınız varsa,geri kalan tüm sınıf arkadaşlarınızı görmezden gelirsiniz ya,dünya etrafınızda dönüyordur ve ikinizin yaptıkları doğrudur,her konuda haklı çıkarsınız,işte Cenk böyle bir adamdı,zaman geçirirken büyük keyif aldığım,her sorunumu paylaştığım ve herşeyden ötesi yokluğu belli olan bir adamdı işte.Anlattığım bu adam okulun ilk gününü asmıştı benden habersiz ve bununla yetinmeyip o haftayı komple asmıştı,bu yüzden çok kızgındım,geldiğinde altın sarısı saçlarını yolacak kadar hemde...

       Ailecek görüştüğümüz için,Anneme soruyordum devamlı ''nerede olabilir'' gibilerinden,her gün defalarca ev telefonlarını arıyordum cevap gelmiyordu bir türlü.Annem ise bu konuyu ustaca geçiştiriyordu.Derken okulun 2. haftası geldi ve Cenk teşrif etmişti,benden mutlusu yoktu,saçlarını yolma fikrimi bile unutmuştum fakat Lise 1 biterken,tatile çıktığımızda vedalaştığımız adamdan eser yoktu.O neşeli,espri makinası,sınıfın gülme kaynağı adam gitmiş,suratsız, konuşmayan ve ruh gibi gezen bir adam gelmişti sanki,bu durum herkes tarafından net bir şekilde farkediliyordu.Ortaokul'dan bu yana beraberdik Cenk ile,4 seneyi devirmiştik yani,avuçlarının içine sigarayı koyup gizli gizli içen çocukları ötekileştirirdik hep,yanlış yaptıklarını konuşurduk,ama bir gün okul çıkışı avucunda sigara saklayan adamlardan biriydi artık Cenk,şok olmuştum,O'na bir şekilde ulaşmaya konuşturma çalışıp,değişimin sebebini öğrenmek istiyordum,''çok kurcalama,üstüme gelme kırarım'' cevabını alıyordum her seferinde.Okuldan eve döndüğümde Anne'mi sıkıştırıp öğrenmeye çalışıyordum ne olduğunu ama çabalarım sonuçsuz kalıyordu.

       Derken bir gün ''öğleden sonra okulu asalım mı'' dedi Cenk,ikiletmedim başımı salladım ve onay verdim.Sahile gittik beraber,bir markete uğradı ve Bira alarak bana bir şok daha yaşattı,ilk kez o gün Bira içmiştim Cenk'i dinlerken...''Çok merak ediyorsun di mi'' diye sordu bana,ben yine kafamı salladım ve anlatmaya başladı.Yaz tatilinde bütün aile bir araya gelmiş,kuzenler,teyzeler,enişteler,büyükler bir odada konuşurken farketmemişler bizim adamı ve hayatının dönüm noktası olan o konuşmaları duymuş.Aslında yıllar boyunca Teyze'si bildiği kişi gerçek Anne'si,eniştesi bildiği kişi Baba'sı,kuzenleri bildiği çocuklar ise kardeşleriymiş.Cenk'in gerçek Annesi'nin 3 çocuğu olmuş,bizimki en küçükleri,Teyzesi'nin ise çocuğu olmuyormuş,iki Aile,konuşup anlaşmışlar ve Cenk'i sanki bir kedi yavrusuymuş gibi vermişler Teyzesi'ne,garibim Cenk yıllar boyunca Anne bilmiş doğal olarak Teyzesini,bunları öğrendiğinde de büyük şok yaşamış,bana bunları anlatırken hüngür hüngür ağlıyordu,hala o kadar net hatıramda ki,kayalıkların üstünde oturmamız,masmavi gözlerinden dökülen yaşlar ve bana sarılması,dert ortaklığı böyle birşeydi sanırım...

       O günün sonunda ilk kez içki içmenin yarattığı tuhaf durum ve Cenk'in anlattıkları darmadağın etmişti beni.Eve gittiğimde Annem bendeki garipliğin farkındaydı,sorguya çekti doğal olarak,zaten O'nun da bir kısmını bildiği hikayeyi anlattım.Ben duruma anlam veremezken,Annem bunu normalmiş gibi göstermeye çalıştığında çok kızmıştım.Onların'da kötü niyeti yok,çok iyi insanlar,çocuk sevgisini bu şekilde tatmışlar diye benim asla anlayamayacağım,şu gün bile empati kuramadığım şeyler söylüyordu.Neydi ki iyi olmak?.İyi insan olmanın tanımı nasıl yapılabilirdi?.Çocuk sevgisini tatmak uğruna bir çocuğun hayatıyla ilgili risk içeren bir karar almak mıydı?,Kuzeni bildiği çocukların aslında öz kardeşi olduğu gerçeğinden uzak yaşamasını sağlamak mıydı tek çocuk olarak?,sorular,sorular,sorular,bu sorular benim için bile bu kadar cevapsızken Cenk için cevap bulmasını beklemek büyük iyimserlik olurdu...

       Sınıfın en iyi öğrencilerinden biri olan Cenk o sene dağıldı,bazen okula geldi,bazen gelmedi,Aile bunun yükünü taşıyamadı,yıllarca Annesi bildiği,gerçekte Teyze'si olan Nermin Teyze Kanser oldu ve ömrü çok uzun olmadı,Cenk kardeşlerine hep uzak kaldı,istemsizce suçladı hep Onları çok şey bilmemelerine rağmen.İnsandı Cenk,bir kedi,köpek yavrusu değildi ki,''bizde çok var bir tanesini siz alın'' demek sığarmıydı vicdana,niyetler ne kadar iyi olsada bencillik değil miydi bunun adı?...Geçtiğimiz günlerde bir haber okudum bu konuyla ilgili,yine Cenk yaşlarındaki bir çocuk aynı durumu yaşıyor ve öğrendiğinde intihar ediyordu,o yüzden yazmak istedim,anılarım canlandı.Kendime sorduğum bu soruları size de soruyorum.Annem o günlerde ''şimdi anlayamassın belki ama ileride anlarsın'' demişti maalesef ki ben HALA ANLAYAMADIM...

 

      

YORUMLAR

12 Mart 2012, 13.04
Bunu bende anlayamam.Normal yollardan evlat edinmiş olsalardı; "şimdi anlamazsın belki ama ileride anlarsın " lafını anlayabilirdim.Evlat sahibi olmak istemişler ama olmamış ve yetim bir çocuğa hem sıcak bir aile vermek,hem de kendileri evlat sevgisini tatmak istemişler derdim. Psikologlar evlat edinilmiş bir çocuğa belli bir yaşa geldiğinde durumu anlatmaları gerektiğini vurguluyorlar, ki daha sonra kötü sonuçlara sebep olmaması için.Ama bu durum başka birşey aklım,mantığım almıyor :S bu durumun anlatılacak yanı yok.Açıklaması yok.İçimden çok şey söylemek istiyorum ama hassas bir konu.Olan Cenk ve onun gibilere oluyor.Bizler ne kadar konuşursak konuşalım veya ne kadar anladık desek de boş bunu yaşayan anlayamaz,bilemez.Gerçek bildiğiniz herşeyin yalan olduğunu, aslında hayatınızın yalan olduğunu öğrenmek hemde bu şekilde zor çok zor...
12 Mart 2012, 13.53
bu gibi haberleri çok okuyoruz, izliyoruz ve malesef ki zaman zaman da karşılaşıyoruz,ben de zamanında çokl sevdiğim birinin evlatlık olduğunu öğrenmiştim ama sizin anlattığınız gibi değildi onun anne ve babası ölmüş bebekken evlatlık edinmişti şimdi ki anne ve babası..bu çok kutsal bişey..fakat Cenk in olayı bambaşka, her an beraber olduğun teyze, enişte ve kuzen bildiklerin bir anda asıl olman gerekn yerin dışında hem çok yakın hem çok uzaktalar..bunu anlayabilmek gerçekten güç..bir zamanlar bunları çok duyduğumda ben de kendi kendime düşünmeye başlamıştım''ben anne ve babama hiç benzemiyorum,kardeşlerime de benzemiyorum, onlar kumral esmer bense sarışın, evlatlık olabilir miyim acaba''.saçma sapan konuşuyorsun derlerdi şaka yollu bile dile getirdiğimde, düşünmesi bile al aşağı ederken insanı sanırım kimse istemezdi Cenk in yerinde olmayı..
12 Mart 2012, 14.17
Çok istememe karşın evime kedi, köpek almamamın bir nedeni de olabilecek yavruları asla başkasına vererek onları ayıramayacağım düşüncesi ve evimin giderek hayvan evi olmasına da katlanamayacak oluşum.
Böyle düşünürken anlayabilmeyi geçtim, ara ara duyuyor olsak bile böylesi durumları aklımın alması mümkün değil. Akıl almazken anlamaya geçiş de olanaksız doğal olarak...

Kendi başına gelen, böyle bir olayda en ufak bir dahilinin olmadığını bilerek korumaya alabilir belki kendini, bilemiyorum...

Teşekkürler
Sevgiler.
12 Mart 2012, 15.08

Merhaba Trapper,

Arkadaşınızın duyduğu konuşmalar hayatına bomba gibi düşmüş. Hissettiği üzüntü, kızgınlık, öfke, kırgınlık, acı, yanlızlık, terkedilmişlik, değersizlik, geleceğe kaygı ve korkuları elbette ki hayatta isyan ettirir.

Keşke, ailesi dürüst davransaymış. Samimi bir şekilde anlatılabilirdi diye düşünüyorum.

Arkadaşınız büyük hasar görmüş. Nefrete kadar uzanan bir duygu karmaşası.

BENDE ANLIYAMAM, ANLAMAKTA İSTEMEM....

Sevgilerimle....

12 Mart 2012, 15.40

Biz 3 erkek kardeşiz. Kızkardeşim yok yani. Asla dayı olamayacağım.

   Yıllar önce  kız  evlat isteği annemde ve  babamda  da  belirgin şekilde kendini hissettiriyordu. 4 kız evladı olan  amcamın kızını evlatlık alma konusu  gündeme gelmişti.Biz çok istemiştik ama  babam içindeki bu  özleme rağmen  ilerisini düşünüp onay vermemişti.Anneminde bizimde hevesimiz  sadece  heves olarak kalmıştı.Buğün  düşünüyorumda babam ne kadar doğru bir  karar vermiş,  çok kişinin hayatını  drama çeviricek bir duruma  onay vermeyerek..

  Amcamın kızını evlatlık almamış olsakta o  hala benim kardeşim ve  onun hayatı kimsenin müdahalesi  olmadan kendine  sunulduğu  şekilde devam ediyor.Olması gerektiği gibi.Ayrıca bu  günlerde  kendisi '' varmısın yokmusun'' yarışma proğramında  yarışmacı.  Şansın  bol olsun Sevda ...

  Yüreğine  sağlık  TRAPPER,  toplumda var olan   ama  hep gizli  kalmaya mahkum edilmiş bir konuyu  hatırlattığın için teşekkürler..

12 Mart 2012, 16.21
Bende anlayamam çok üzücü,şartlar ne olursa olsun canının bir parçasını vermek!!!
12 Mart 2012, 17.24
Bu kez yazının daha buharı tütüyorken, yetiştimmmmmm....

Aslında insan kendini Cenk'in yerine koyunca  kelimeler anlamını yitiriyor.
Zihniyet şu olsa gerek; Kimsesiz bir çocuğu evlat edinmek yerine kendi canından, kanından birini evlat seçmek... Peki ya Cenk onun hayatından çalmak değilmiydi, hayatını hiçe saymak değilmiydi.

Bir iki çocuk dünyaya getirmekle, Anne-baba ünvanına sahip olan şahsiyetler! ÇOCUKLARINIZI KEDİ YAVRUSU GİBİ BİRİLERİNE VERECEKSENİZ, SOKAĞA TERK EDECEKSENİZ VE  SAĞLIKLI BiREYLER YETİŞTİREMİYECEKSENİZ masum küçük insanları dünyaya getirip, onların hayatlarını ve başkalarının hayatlarını  zindan etmeyin LÜTFEN...

Önemli olan 3 tane çocuk değilde, bakabileceğimiz kadar çocuk yapmak doğru olandır... deyip, minik bir protesto yapmadan da edemicem.......

Yüreğine sağlık...
12 Mart 2012, 18.39
İnsan evladını nasıl bir başkasına verir bu kardeşi bile olsa kim yavrusundan uzak durabilir. Başkasına annem baba demesi onu rahatız etmez mi? 
Bizim karşımızda oturan bir ailede,  erkek kardeşinin 3 çocuğu varmış ve son doğan kızıda bu aileye yani ablasına vermiş.Bu hali vakti yerinde insanlar,  kardeşine maddi yardımda bulunacaklarına dair söz vermişler. Kardeşine ev araba v.s aldılar yani para için evladından vazgeçti bi nevi, o ne kadar da ablasına iyilik ettiğini düşünse de kiiii, Kardeşi sürekli çocuğu dövüyor kız kaçmak için balkona çıkıyor, odaya sokup tekrar dövüyor. Bir kaç sefer annem görüp bağırdı ama sanane dedi çocuk benim değil mi, ne diyebilirsin ki, İyilik etmek adına ki hiç değil, yeni başlamış bir hayatın, Hayat hikayesini bitiriyoruz, Sırf onlar o evlat duygusunu yaşasınlar diye. Çok bencilce.. Yazıyı okurken camdan baktım o kadını görseydim bu sinirle girişicektim ona
Eline Sağlık... Trapppppp
12 Mart 2012, 19.11
Gerçekten çok büyük bir vebal bu gerçek ailenden yıllarca ayrı yaşıyorsun kuzenlerinin kardeşlerin olduğunu öğreniyorsun anne baban bildiklerin teyzen enişten çıkıyor.. Babamlar 6 kardeş halamın çocugu olmadıgı için babanem babam doğunca halama vermiş babamı babam evleneceği zaman öğrenmiş gerçek annesini ,babasını hala içten içe sitem eder ben size fazlamı geldimde verdiniz beni der babaneme trapper paylaşımın için çok teşekkürler
13 Mart 2012, 00.14
risk nedir?

annemizi babamızı seçemiyoruz zaten kader diyoruz da bu ne oluyor şimdi?bu kadarı fazla oluyor bence
23 Temmuz 2013, 11.02
Hayat bazen akıl almaz oyunlar oynar bizlere ama unut mayalım'ki bunların hepsi bizim için hazırlanmış bir sınav niteliği taşımaktadır ve hayat devam ettiği sürecede buna benzer bir sürü sınavlara tabi olacağımızı bilelim kendimizi ona göre hazır layalım önemli olanda bu zaten karamsar olmak her insana mahsus bir kavram değilsede yinede geleceğe umutla bakılmasından yanayım saygılarımla.
Yorum yapabilmek için ÜYE GİRİŞİ yapmalısın